ژن بخشندگی، گمشده جامعه ما

پروفسور داریوش فرهود در مراسمی که برای بزرگداشت وی تدارک دیده شده بود با اشاره به اینکه امروزه ژن بخشندگی و مهربانی در جامعه ما به سمت کمیابی می‌‌‌رود، گفت: بخشندگی و مهربانی به قدری مهم است که در قرآن کریم، آغازکننده همه سوره‌‌ها است ضمن اینکه خدمت‌‌گزاری به مردم (که باید همراه با دانش باشد) به عنوان اولین اصل در جامعه و اخلاق نیز از جمله مسائل بسیار مهم دیگر هستند.

به گزارش خبرنگار عطنا، مراسم بزرگداشت پروفسور داریوش فرهود، استاد نخبه علم ژنتیک ایران و جهان با حضور استادان رشته‌های مختلف، پنج‌شنبه، ۳۰ فروردین به همت دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه تهران، فرهنگستان علوم پزشکی، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی، انستیتو پاستور، انجمن هم‌‌اندیشان ایران فرهنگی و جمعی از دوستداران وی در سالن آمفی تئاتر دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی برگزار شد.

در این نشست، پروفسور داریوش فرهود، استاد نخبه علم ژنتیک ایران و جهان از استادان اخلاق خود سخن گفت و اظهار کرد: اخلاق اول را از مرحوم پدرم گرفتم، اخلاقی که از او در عمل و زندگی آموختم، شوق خدمت‌‌گزاری را در من ایجاد کرد ضمن اینکه استادان دیگر من حضرت سعدی و حضرت مولانا بوده‌‌اند.

او با اشاره به اینکه امروزه ژن بخشندگی و مهربانی در جامعه ما به سمت کمیابی می‌‌‌رود، گفت: بخشندگی و مهربانی به قدری مهم است که در قرآن کریم، آغازکننده همه سوره‌‌ها است ضمن اینکه خدمت‌‌گزاری به مردم (باید همراه با دانش باشد) به عنوان اولین اصل در جامعه و اخلاق نیز از جمله مسائل بسیار مهم دیگر هستند.

فرهود ادامه داد: اگر جامعه‌ای می‌خواهد مهربان و سازنده باشد، باید مدیریت را به خانم‌ها واگذار کند، خانم‌ها مدیرهای بسیار لایقی هستند که در ابتدا فرزندان و سپس همسر خود را به خوبی تربیت و مدیریت می‌کنند بنابراین باید به آنها فرصت بیشتری داده شود چراکه آنها قطب‌های مهربانی هستند.

او افزود: وزرای دفاع در پنج کشور اروپایی ایتالیا، فرانسه، اسپانیا، انگلستان و آلمان، زن هستند، این کشورها می‌خواهند نشان دهند که جو اروپا جو جنگ نیست بلکه جو مهربانی است، در همین دولت قرار بر این بود تا 30 درصد از مدیریت مسائل مملکتی را به خانم‌ها بسپارند که متاسفانه به 3 درصد هم نرسید.

استاد نخبه علم ژنتیک ایران و جهان با بیان اینکه مادرها نقش بسیار بزرگی در تربیت فرزندان صالح و مهربان دارند، گفت: هر کسی در خانم‌ها وجود مادر عزیز خود را حس می‌کند و همین منجر می‌شود تا به او احترام بگذارد.

او ادامه داد: اعتقاد من بر این است که برای اصلاح یک جامعه باید در ابتدا از دبیرستان دخترانه شروع کرد چون این دختران، همان مادرانی هستند که نسل بعدی را تربیت می‌کنند و این نیازمند فرهنگ‌سازی است؛ همانطور که بهشت زیرپای مادران است، جهنم هم زیرپای مادران است؛ داستان تخم مرغ دزد، شتردزد می شود در کشور ما در حال گسترش است و از کارهای کوچک معاونت شروع می‌شود تا به سمت‌های بالاتر می‌رسد.

فرهود خاطرنشان کرد: تشویق‌ها و حمایت‌های اطرافیان و حاضران نشان می‌دهد که من راه درست را آمده‌ام و دیگران هم در این راه قدم گذارند.

بحران‌های موجود در جامعه ایران

استاد نخبه علم ژنتیک ایران و جهان به بحران‌های موجود در جامعه اشاره کرد و گفت: سبک زندگی (سرگشتگی بین سبک زندگی اروپایی و عادات ایرانی) غلط پایه بسیاری از بیماری‌ها است به گونه‌ای که اکنون 80 درصد از بیماری‌ها از جمله سرطان، مشکلات قلبی و عروقی، دیابت، چاقی و مواردی از این قبیل ناشی از سبک زندگی نادرست است.

او ادامه داد: بحران دیگر، بحران مهربانی است که امروزه جای خود را به خشونت داده است، مهربانی با تظاهر نیست بلکه با عمل است به طور مثال مهربانی این است که نباید ماشین خود را در وسط پیاده‌رو پارک کنم؛ مهربانی تنها زبانی است که همه مردم جهان حتی جانوران آن را می‌فهمند.

فرهود افزود: حمایت از محیط زیست که اکنون با نادانی در حال از بین بردن آن هستیم و اصلاح نظام آموزشی از جمله بحران‌های دیگر است، نظام آموزشی ما در حال حاضر یک نظام مدرسه است و بهترین دانش‌آموز آن است که حفظ کند و بدترین دانش‌آموز آن است که سوال کند.

او تصریح کرد: ما سوال احمقانه نداشته بلکه پاسخ‌های احمقانه داریم. من اگر 10 درصد از علمم را در دانشگاه یاد گرفته باشم 90 درصد دیگر را از دانشجو در دانشگاه یاد گرفته‌ام. نظام آموزشی ما دارای خلاقیت و نوآوری نیست.

استاد نخبه علم ژنتیک ایران و جهان سایر بحران‌ها را اینچنین برشمرد: توجه به همگرایی در علوم، آب، اعتیاد (مسائل خانوادگی و اعتیاد رابطه متقابل دارند)، خانواده (از هم‌گسیختگی و طلاق‌های عاطفی و سپس بحران سالمندی) و بحران اخلاق به عنوان مادر همه بحران‌ها.

او در پایان سخنانش با فرستادن درود به همه اقوام و گروه‌های مذهبی در ایران پهناور، داشتن یک ایران همبسته، هم‌فکر و هم‌کلام را آرزو کرد.