محمود، مسعود، مقصود، محسن و ما خبرنگاران!

آیا خبرنگاران به زعم شما آرامش متخصصان توسعه را برهم می‌زنند و فضای غیرعلمی درست می‌کنند؟ به نظر می‌رسد این یک ادعای عجیب از سوی فردی است که حرف‌ها و نوشته‌هایش از سوی همین خبرنگاران تهیه و به اطلاع افکار عمومی رسیده است. این نوشته و داوری غم‌انگیز آقای رنانی مرا یاد وزیران، معاونان وزیران و روسای سازمان‌های بزرگ می‌اندازد که می‌گویند ضبط را خاموش کن تا حرف‌هایم را بزنم. جناب آقای رنانی آیا شما نیز در کسوت اقتصاددان به این گروه نپیوسته‌اید؟ حرف زدن با خبرنگاران است که جوهر و حقیقت صحبت‌ها و ادعاها را اثبات می‌کند.

به گزارش عطنا، محمدصادق جنان‌صفت، روزنامه‌نگار اقتصادی در یادداشتی در ابتکار به نقد سخن محسن رنانی، اقتصاددان مبنی بر عدم حضور خبرنگاران در نشست «گفتمان نو در توسعه» پرداخته است که در ادامه می‌خوانیم؛

20 سال و چند ماه پیش بود که محسن رنانی از کتاب خود به نام بازار یا نابازار در دانشکده اقتصاد علامه طباطبائی رونمایی کرد. من در آن روزگار برای روزنامه همشهری خبر تهیه می‌کردم و گزارش مشروح این رونمایی را در آن روزنامه درج کردم. در 20 سال سپری شده همواره کارها، حرف‌ها و نوشته‌های آقای دکتر رنانی را دنبال کرده و برخی اوقات شاید در اندازه‌ یک یا دو دقیقه با ایشان گفت‌وشنود کرده‌ام.

آخرین بار آقای رنانی را باز هم در دانشکده اقتصاد همان دانشگاه دیدم. فرصت کوتاهی دست داد و با ایشان در اندازه چند جمله احوالپرسی و گفت‌وگو کنم. از او خواستم از آن روز که تابستان یا بهار بود تا آخر سال 1396 یک فرصت دهد تا گفت‌وگویی درباره روزگار امروز اقتصاد مصاحبه داشته باشم. اما ایشان این فرصت را فراهم نکرد و تا جایی که من دنبال می‌کنم هیچ خبرنگار دیگری با وی گفت‌وگو نکرده است.

آقای محسن رنانی اما در آخرین مطلبی که از ایشان خواندم جمله‌ای نوشته بود که برایم عجیب بود و خواستم به این وسیله با وی سخن بگویم. این نوشته در تلگرام آقای رنانی درباره «پویش فکری توسعه» است و در آن آمده است:

«... پژوهشکده اقتصاد دانشگاه تربیت مدرس پیشنهاد من را برای برگزاری نشست‌هایی با عنوان «گفت‌وگوهای توسعه پذیرفت... امید این است که این گفت‌وگوها کم‌کم به تولید گفتارهای منظم در حوزه توسعه ملی منجر شود و در بلندمدت پدیداری گفتمانی نو از توسعه ایران بینجامد... در این دور از گفت‌وگوها دکتر محمود سریع‌القلم در مهر و آبان صحبت کرد و روایت محمود درآمد. در آذر و دی‌ماه گفت‌وگوی دکتر مقصود فراستخواه برگزار شد و قصد داریم روایت مقصود را منتشر کنیم و قرار است دکتر مسعود نیلی نیز صحبت کند تا روایت مسعود نیز منتشر شود...»

اما مهم‌تر از آن این بخش از نوشته آقای رنانی جذاب است: «... این نشست‌ها به صورت غیرعمومی و بدون حضور خبرنگاران است تا گفت‌وگوها در فضایی آرام و علمی پیش برود.»

درباره این نوشته آقای رنانی چند نکته را یادآور می‌شوم:

1- آیا خبرنگاران به زعم شما آرامش متخصصان توسعه را برهم می‌زنند و فضای غیرعلمی درست می‌کنند؟ به نظر می‌رسد این یک ادعای عجیب از سوی فردی است که حرف‌ها و نوشته‌هایش از سوی همین خبرنگاران تهیه و به اطلاع افکار عمومی رسیده است و تاکنون ندیده‌ام و نشنیده‌ام وی بگوید حرف‌های ایشان «ضدعلمی» منتشر شده باشد.

این نوشته و داوری غم‌انگیز آقای رنانی مرا یاد وزیران، معاونان وزیران و روسای سازمان‌های بزرگ می‌اندازد که می‌گویند ضبط را خاموش کن تا حرف‌هایم را بزنم. جناب آقای رنانی آیا شما نیز در کسوت اقتصاددان به این گروه نپیوسته‌اید؟ حرف زدن با خبرنگاران است که جوهر و حقیقت صحبت‌ها و ادعاها را اثبات می‌کند.

2- ضمن احترام به محمود، مقصود و مسعود که قرار است سخنان آنها «گفتمان نو در توسعه» پدیدار آورد یادآور می‌شوم هر 3 این استادان در 2 دهه سپری شده آنچه می‌دانسته‌اند را نوشته یا گفته‌اند و دور از ذهن است که «گفتمان نو» بیافرینند.

این واضع و مبرهن است که توسعه و رشد اقتصاد ایران نیازمند برطرف شدن کدام موانع و باز شدن کدام راه‌هاست. من و سایر خبرنگاران اقتصادی نیک می‌دانیم راه رشد از محل انباشت سرمایه عبور می‌کند که الان به دلایل گوناگون فاقد آن هستیم. به نظر می‌رسد اگر محمود، مقصود، مسعود و محسن نیز با این حرف توافق دارند که بعید است نداشته باشند باید دنبال همین یک موضوع باشند و آن را اثبات کنند و راه انباشت سرمایه را که معلوم است برای هزارمین بار آدرس بدهند.