بی‌توجهی به عدالت، عامل پایین آمدن کیفیت آموزش در میان دانش آموزان است

عطنا- کارشناسان حوزه آموزش‌وپرورش می‌گویند کیفیت آموزش دانش‌آموزان ایرانی زیر سؤال است. بر این موضوع نتایج عملکرد دانش‌آموزان ما در آزمون‌های بین‌المللی تیمز و پرلز، نمرات امتحانات نهایی و تحلیل درصدهای کنکور هم مهر تأیید می‌زند.

عملکرد ضعیف دانش‌آموزان در این آزمون‌ها موجب شد تا شورای‌عالی آموزش‌وپرورش در جلسه اخیر خود برنامه‌ها و راهبردهای ارتقای کیفیت نظام آموزش‌وپرورش مبتنی بر تحلیل نتایج مطالعات بین‌المللی (تیمز و پرلز) درباره دروس ریاضی و علوم را به تصویب برساند.

حال پرسش این است که افت تحصیلی یا کیفی دانش‌آموزان ریشه در چه عواملی دارد و وزارت آموزش‌وپرورش برای ارتقای کیفیت آموزش چه راهبردهایی را در پیش خواهد گرفت؟

در همین زمینه دکتر مصطفی قادری، دانشیار دانشگاه علامه طباطبایی در رشته مطالعات درسی گفت: وقتی یک نظام ارزیابی نداریم که به صورت دائمی پیشرفت دانش‌آموزان و عملکرد معلمان را رصد کند باید شاهد افت تحصیلی دانش‌آموزان باشیم که البته هستیم. به طوری که مثلاً در حاشیه شهر تهران دانش‌آموز پایه ششم سواد خواندن و نوشتن ندارد. 

وی با ابراز تأسف از اینکه اصلاح برنامه‌های درسی در کشور به کُندی انجام می‌شود، اظهار کرد: دلیل این موضوع هم به نظام متمرکزی بر می‌گردد که در سازمان پژوهش شکل گرفته است. در حقیقت نظام برنامه درسی ما در خدمت تألیف کتاب‌های درسی است و نقش و کارکردی در نظارت و تبیین استانداردها ندارد. به طوری که هنوز نتوانسته‌ایم کتاب‌های چندتألیفی و یا کتاب‌هایی مبتنی بر نیازهای استانی تألیف کنیم. بنابراین باید آزمون‌های استاندارد ملی داشته باشیم چون آزمون‌های ملی مقدمه‌ای برای ارزیابی دانش‌آموزان در سطح بین‌المللی هستند. ضمن اینکه اجرای آن به نسبت آزمون‌های بین‌المللی مثل تیمز و پرلز هم راحت‌تر و کم‌هزینه تر و هم نتایجش بهتر و کاربردی‌تر است.

وی در همین زمینه تصریح کرد: آموزش‌وپرورش در سیاست‌گذاری‌های کلی باید استانداردهای ملی پیشرفت تحصیلی را تدوین کند. البته برای این منظور باید اداره و یا حتی سازمانی تشکیل شود چون تمام کار دفتر سنجش وزارت آموزش‌وپرورش برگزاری امتحانات نهایی و کنکور است و نمی‌تواند بار اضافی را متحمل شود.

دکتر قادری در خصوص مصوبه اخیر شورای عالی آموزش بیان کرد: امید زیادی به این مصوبه نیست چون نظام برنامه‌ریزی درسی ایران در طول ۱۰۰ سال گذشته بدون تغییر باقی مانده است ضمن اینکه از این مصوبات در گذشته زیاد داشته‌ایم که چندان تأثیر مثبتی نداشته‌اند. برای ارتقای کیفیت آموزشی باید یک برنامه درسی مردمی داشته باشیم. یعنی در اختیارات نظام برنامه درسی معلمان، خانواده‌ها و مردم شریک باشند؛ وگرنه با محول کردن مرتب سیاست‌گذاری‌ها به خیابان ایرانشهر، آنچه انجام می‌پذیرد همین است. یعنی همین تکالیفی که به عهده سازمان‌ها گذاشته می‌شود و آن‌ها هم از عهده این تکالیف بر نمی‌آیند.

عطنا را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:

اینستاگرام                                              تلگرام