ماجرای این خط‌کشی‌ها چیست؟/ تقسیم دانشکده به دو گروه

غلامرضا ذکیانی در گفت‌وگو با عطنا، با ارائه توضیحاتی درباره علت خط‌کشی کردن حیاط دانشکده ادبیات و تبدیل آن به پارکینگ از طرح این دانشکده برای تفکیک حضور استادان در دو گروه کاری مختلف در طول هفته، از سال آینده خبر می‌دهد.

ایوب قادری- عطنا؛ چندی است دانشجویان دانشکده ادبیات و زبان‌های خارجی که از قضا نجیب و سربه‌زیر هستند، کف حیاط دانشکده خود را دارای جدول‌بندی زردی می‌بینند که آدم را یاد پارکینگ ترمینال‌ها می‌اندازد. از متن پیام‌هایی که به دست عطنا رسیده، به نظر می‌رسد دانشجویان تمایلی نداشته باشند که حیاط کوچک خود را با ماشین‌های سرد و بی‌روح سهیم شوند. آن‌ها که هنوز خاطره بدِ غیب شدن غاز یا قویی را که از لابه‌لای درختان میانه حیاط برق می‌زد، به یاد دارند، و حالا برای این قدم‌گاه‌هایی که از فرط کوچکی، بارها چهره یک دوستشان را می‌بینند و پچ‌پچ ارادتشان را از آن ته حیاط می‌شنوی، رقیب پیدا شده است، این‌ها به دنبال پاسخ این سوال هستند که مدیریت جدید دانشکده با چه نیتی اقدام به تبدیل کردن گوشه‌هایی از محیط زندگی این سال‌های نسلی از دانشجویان به خوابگاه‌ سواری‌های استادان و کارمندان کرده است؟ از دیگر سو، آن‌چه ما را به سراغ رئیس دانشکده ادبیات می‌برد، ابهام دیگر دانشجویان و برخی استادان این دانشکده درباره مسئله تعداد زیاد دانشجویان و محدودیت کلاس‌ها بود که غلامرضا ذکیانی در این‌باره هم توضیحاتی به خبرنگار عطنا ارائه می‌کند.

در این گفت‌وگو، رئیس دانشکده  ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی دانشگاه علامه طباطبائی با تبریک دهه فجر و با بیان این نکته که دانشکده ادبیات با داشتن رشته‌هایی مثل زبان، ادبیات، فلسفه و حدود 140 نفر عضو هیئت علمی، نزدیک به یک چهارم تعداد اعضای هئیت علمی دانشگاه، بزرگترین دانشکده دانشگاه علامه طباطبائی است، به این سوال پاسخ می‌دهد که جریان این روزهای پارکینگ این دانشکده در خیابان علامه جنوبی، با آن شلوغی‌ها و سربالایی و باریکی در کنار محیطی با فرهنگ و هوایی به نسبت دلچسب، چیست؟ مگر پارکینگ بیرون دانشکده چه مشکلی دارد که حالا نمی‌توان از آن استفاده کرد.

غلامرضا ذکیانی می‌گوید: قبل از اینکه بنده به عنوان رئیس دانشکده منصوب شوم، دانشگاه با رایزنی با نهادهای ذی‌ربط تصمیم گرفت تا زمینی را که به عنوان پارکینگ دانشکده بود واگذار کرده و در آن سهیم باشد.

به گفته این مسئول، به محض منصوب شدن وی، این تصمیم اجرایی شده و دانشکده ادبیات می‌بایست برای پارکینگ مختص استادان هیئت علمی و مدعو، تصمیمی اتخاذ می‌کرد؛ لذا تصمیم برآن شد که به روال چند سال پیش بازگردد؛ زمانی که پارکینگ در اختیار دانشکده ادبیات نبود و از حیاط برای پارکینگ استفاده می‌شد.

گویا در آن زمان، بعد از اینکه پارکینگ بیرون در اختیار دانشکده قرار گرفت، مسئولان وقت تصمیم گرفتند تا تمام ماشین‌ها را به پارکینگ منتقل کنند، اما هم‌اکنون که این زمین از دانشگاه پس گرفته شده، انگار قرار است به روند سابق باز گردند.

ذکیانی یادآور می‌شود: در سال‌هایی که خودروها در داخل دانشکده پارک می‌شد به دلیل نبود خط کشی‌های منظم، گاهی پارک کردن‌ برای دیگران مزاحمت ایجاد می‌کرد و مشکل‌ساز می‌شد.

رئیس دانشکده ادبیات معتقد است در روزهای اوج کاری دانشکده که یکشنبه و دوشنبه است، در حدود 130 خودرو در پارکینگ وجود دارد که امکان پوشش دادن جای پارک برای این تعداد در داخل دانشکده وجود ندارد.

«شاید به همین دلیل است که با وجود این خطوط و با اولویت‌بندی بر طبق اولویت با هیئت علمی، مدعو و کارمند برای پارک خودرو، حدود 95 جای پارک تعبیه شده است و دلیل این خط‌کشی‌ها، همین مشکلات رفت‌و‌آمد مخل خودروها در سال‌های گذشته است.»

ذکیانی با بیان این نکته که سعی بر آن شده که از حاشیه‌ها و اطراف دانشکده استفاده شود، به نحوی که مشکلی برای رفت‌و‌آمد دانشجویان پیش نیاید، توضیح می‌دهد: برای بقیه ماشین‌ها در روزهای اوج کاری دانشگاه که در داخل برایشان جایی وجود ندارد که در حدود چهل ماشین هستند، نیز رایزنی‌هایی با شهرداری منطقه انجام داده‌ایم که ضلع شمالی دانشکده و ضلع جنوبی و شرقی پارکینگ را در اختیار ما قرار دهند که همکاران ما خودروهایشان را درآنجا پارک کنند.

دسته بندی گروه های آموزشی به دو گروه الف و ب از پاییز 96

رئیس دانشکده ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی در ادامه از برنامه‌ریزی برای رفع مشکلات کمبود کلاس خبر می‌دهد. ذکیانی می‌گوید:‌ بنا داریم تا با برنامه‌ریزی، ساعت‌های حضور اعضای هیئت علمی دانشکده را کاهش دهیم، البته صرفا مسئله پارکینگ نیست که این ضرورت را ایجاد می‌کند بلکه مشکل کمبود کلاس نیز وجود دارد.

انگار مشکل کمبود کلاس باعث می‌شده که از آزمایشگاه‌هایی که با وسایل گران‌قیمت تجهیز شده‌اند، برای کلاس‌های غیرمرتبط استفاده شود، مسئله‌ای منجر به این شده که به مرور زمان این وسایل مستهلک شوند.

به گفته ذکیانی، مجموعه این ضرورت‌ها دانشکده ادبیات را به سمت راه حل‌هایی سوق داد که یکی از آن‌ها تقسیم گروه‌های دانشکده از نظر کمی به دو گروه الف و ب است که در پاییز سال بعد اجرایی می شود.

و بدین صورت، داستان از این قرار است که از دو گروه که باید در روزهای مشخصی در دانشکده حضور داشته باشند، یک گروه موظف باشد کلاس‌هایش را از روز شنبه تا ظهر دوشنبه برگزار نماید و گروه دیگر نیز از بعد از ظهر دوشنبه تا چهارشنبه زمان و مکان‌ کلاس‌ها را برنامه‌ریزی کند.

ذکیانی در این‌باره می‌گوید: در این صورت ما می‌توانیم از حداکثر ظرفیت دانشگاه در روزهای غیرشلوغ مانند شنبه یا بعداز ظهرهایی که استادن حضور ندارند، استفاده کنیم.

به گفته رئیس دانشکده ادبیات و زبان‌های خارجی با این شرایط مشکل کمبود کلاس، پارکینگ و برخی مشکلات دیگر برطرف می‌شود.

ذکیانی همچنین از تغییر چرخشی این برنامه‌ریزی زمان و مکان تشکیل  کلاس‌های گروه الف و ب در پاییز  97 هم یاد کرده و تصریح می‌کند که در پاییز 97 گروه ب در سه روز اول هفته و گروه الف در سه روز دوم هفته کلاس خواهند داشت.

به گفته او از هم اکنون اطلاع‌رسانی کلی این برنامه برای استادان و گروه‌های آموزشی انجام شده و در ادامه به صورت جزئی تکلیف گروه‌های آموزشی مختلف مشخص می‌شود تا در گروه الف یا ب قرار بگیرند.

این مسئول با ابراز امیدواری از رفع مشکل پارکینگ و کمبود کلاس، با اجرای این برنامه گروه‌بندی حضور و غیاب استادان دانشکده ادبیات و زبان‌های خارجی به خبرنگار عطنا توضیح می‌دهد: امیدواریم با این برنامه دیگر مشکل کمبود کلاس و پارکینگ نداشته باشیم و با برنامه‌ریزی که برای ساخت زمین پارکینگ صورت گرفته احتمالا تا دو سال آینده پارکینگ در بیرون دانشکده در اختیارمان قرار خواهد گرفت و ما بایستی در این دو سال با این گروه‌بندی، بتوانیم مشکلات را کاهش دهیم تا استادان و دانشجویان با سختی مواجه نشوند تا انشالله که بعد از ساخت پارکینگ دیگر مجبور نیستیم از محیط دانشکده برای پارکینگ استفاده کنیم.

باری، این‌گونه رئیس دانشکده ادبیات به ابهامات دانشجویان پاسخ داده و نوید آن را می‌دهد که این تغییرات موقتی بوده و به محض تعیین تکلیف یک پارکینگ مناسب در بیرون دانشکده، این وسیله‌های نقلیه حیاط ادبی و فلسفی دانشکده زیبای ادبیات را ترک کنند.

با این حال، باید دید که سرانجام این خط‌کشی‌ها چه خواهد شد و دانشکده ادبیات که از دانشکده‌هایی است که دانشجویانی پرسشگر و مدیرانی پاسخگو دارد، به کدام سمت خواهد رفت، چه از لحاظ ظاهری و فیزیکی و چه از لحاظ معنا و محتوا.