يکشنبه ۳۰ ارديبهشت ۱۴۰۳ Sunday, 19 May 2024
به گزارش عطنا به نقل از مهر، دکتر جعفر مهراد با بیان این مطلب افزود: نخستین گام در فرآیند بین‌المللی‌سازی موسسه، تاسیس دفتر امور بین‌المللی‌سازی است. این دفتر می‌تواند واحدهایی مانند راهبردهای جهانی، خدمات دانشجویان بین‌المللی و تحصیل در خارج را در خود جای دهد و به عنوان مرکز بین‌المللی دانشگاه فعالیت می‌کند.
وی افزود: آن‌گونه که جهان بیش از پیش به سوی بین‌المللی شدن حرکت می‌کند، شکل و زندگی مردم هم به طور فزاینده‌ای تحت تاثیر روندهای جهانی قرار می‌گیرد. اکنون بین‌المللی‌سازی در بسیاری از مراکز آموزش عالی جهان به یک جنبش تبدیل شده است. موسسات آموزش عالی می‌کوشند تا تعداد دانشجویان بین‌المللی خود را افزایش دهند.
مهراد خاطرنشان کرد: دانشجویان خدمات بین‌المللی مناسب‌تر و فرصت‌های بین‌المللی بیشتری را جستجو می‌کنند. حتی اعضای هیات علمی نیز همکاری‌های بین‌المللی آموزشی و پژوهشی بیشتری را دنبال می‌کنند.
وی افزود: بسیاری از دانشگاه‌ها بین‌المللی‌سازی را در خط مقدم ابتکارات استراتژیک خود قرار داده‌اند. این دانشگاه‌ها می‌دانند که تلاش‌های بین‌المللی در پژوهش‌های پیشرفته و در جذب دانشجویانی که شهروندان جهانی هستند، اساسی و ضروری است.
رئیس بخش علم اطلاعات و دانش‌شناسی دانشگاه شیراز گفت: اکنون دانشگاه‌ها آگاهند که بین‌المللی‌سازی دانشگاه‌ها چیزی بیش از مجموعه آماری است که ارائه می‌شود، بین‌المللی‌سازی دانشگاه‌ها باید بخشی از DNA موسسه آموزش عالی باشد.
وی افزود: بین‌المللی‌سازی جامع و موفقیت‌آمیز هر دانشگاهی باید به یک صورت هماهنگ و استراتژیک صورت گیرد و تمام جامعه دانشگاهی به همین سمت حرکت کند.
مهراد تاکید کرد: در دانشگاه‌هایی که فاقد برنامه استراتژیک هستند، کوشش‌های بین‌المللی‌سازی معمولاً پراکنده است و مختص تک‌تک دانشکده‌ها و گروه‌های آموزشی است.
وی اظهار داشت: در سطح این نوع دانشگاه ها، ابتکاری که بتواند دانشجویان بین‌المللی را هماهنگ و در پردیس دانشگاه مجتمع کند، وجود ندارد. در این دانشگاه‌ها پشتیبانی ساخت‌‌یافته جهت کمک به توسعه بین‌المللی‌سازی درس‌ها یا تحقیقات مد نظر نیست. حتی واحدی که تجربه‌های تحصیل در خارج را برای دانشجویان تجزیه و تحلیل کند، تاسیس نشده است.
استاد دانشگاه شیراز با اشاره به چالش‌های مربوط به تهیه طرح استراتژیک برای بین‌المللی‌سازی دانشگاه‌ها گفت: این چالش ها بر یکپارچه‌سازی اقدامات بین‌المللی پراکنده تاکید دارد. رهبری دانشگاه باید بر اهمیت این روند علاقه‌مند باشد. تمام طرف‌های مهم برای موفقیت پردیس‌هایی که به صورت مجزا و پراکنده عمل می‌کنند، لازم است از یک صدای واحد برخوردار باشند.
وی اضافه کرد: به طور معمول در برنامه استراتژیک برای بین‌المللی‌سازی دانشگاه‌ها، افراد بی‌شماری از اعضای هیات علمی گرفته تا کارکنان و دانشجویان به طور مستقیم شرکت می‌کنند. این مشارکت در درون کمیته‌ها، گروه‌های کاری و تیم‌ها صورت می‌گیرد.
مهراد گفت: گروه‌های شاخص از اعضای هیات علمی هر یک از دانشکده‌ها، مدیریت‌های ارشد دانشگاه و نمایندگان تشکل‌های دانشجویی از اعضای این کمیته‌ها هستند. فرآیند حاصل از این همکاری منجر به درک متقابل و همه‌جانبه از اهمیت بین‌المللی‌سازی و تعهد به پیش بردن و کمک کردن به دسترسی جهانی به دانشگاه می‌شود.
وی اظهار داشت: با فراهم آوردن زمینه‌های لازم برای تعاملات پیوسته و ساده‌تر کردن دسترسی به فرصت‌های بین‌المللی در دانشگاه، این دفتر فضایی به وجود می‌آورد که توجه تمام جامعه دانشگاهی به بین‌المللی‌سازی معطوف شود.
بنیانگذار پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC) گفت: کارهای بسیاری وجود دارد که باید انجام گیرد، با این همه بین‌المللی‌سازی باید به طور پیوسته در فرهنگ و برنامه‌های درسی دانشگاه مرسوم و معمول شود.
وی گفت: به تدریج که طرح‌های بین‌المللی‌سازی دانشگاه تائید و اجرا می‌شود، جامعه دانشگاهی باید به طور جدی ترغیب و در حالی که به بین‌المللی‌سازی دانشگاه متعهد است، مورد حمایت قرار گیرد.
مهراد تاکید کرد: دفتر امور بین‌المللی‌سازی ضمن ایجاد تسهیلات لازم برای بین‌المللی کردن دانشگاه باید به این نکته با اهمیت نیز توجه کند که فرهنگ، پدیده‌ای بنیانی است که به طور کلی لازم است توسط اعضای هیات علمی، کارکنان و دانشجویان هر یک از دانشکده‌های دانشگاه مورد توجه و حمایت قرار گیرد.