در ابتدا خود را معرفی نموده و از زندگی حرفه ای و کاری خودتان برای ما بگویید:
فریبرز درتاج هستم عضو هیئت علمی گروه روانشناسی تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی
به نظر شما چه نکاتی باعث می شود که یک پژوهش به درستی صورت بگیرد و یا در انجام یک پژوهش اختلال به وجود بیاید؟
از نظر من پژوهش یک کار تیمی است و پژوهشی خوب است که بر مبنای یک نیاز تولید شود و بر مبنای یک سوال به وجود بیاید و بتواند به حوزه ی دانش کمک بکند و باعث ارتقای سطح دانش و مبانی نظری و تئوریک و متغیر های علمی شود. پژوهش هایی موفق تر هستند و مورد استفاده قرار می گیرند که کابردی تر باشند و متناسب با یک نیاز که در سطح جامعه مطرح هست و احساس می شود طراحی شود در غیر این صورت آن پژوهش صرفا تشریفاتی است و نمی تواند به یک حوزه ی علمی کمک بکند یا مشکلی را مرتفع سازد.
خود شما تا به حال چه کارهای پژوهشی انجام دادید و آن پژوهش ها در چه حوزه هایی بوده است؟
پژوهش هایی که من انجام می دهم معمولاً مرتبط با رشته ی تخصصی بنده یعنی در حوزه ی روانشناسی تربیتی هستند. البته من به پژوهش های بین رشته ای هم اعتقاد دارم. حوزه هایی که علاقه دارم و تابه الان روی آنها کار کرده ام اول در حوزه ی افزایش کیفیت مدارس است که در این زمینه حدود 7 همایش داخلی و بین المللی انجام شده و آخرین آن در بهمن ماه امسال در حال برگزاری است. ما معتقدیم که افزایش کیفیت آموزش در مدارس باعث می شود که نیروهای خلاق تر و قوی تری پرورش پیدا کنند.
دومین مورد یکپارچه سازی نظام های آموزشی بود که 5 همایش ملی نیز در این زمینه صورت گرفته است. اعتقاد من بر این است که نظام آموزش و پرورش کشور و نظام عالی کشور باید یکپارچه باشند و نباید وزارتخانه های آنها جدا باشند. بخشی که به عهده ی وزارت بهداشت است یعنی بخش آموزش پزشکی کشور باید به بدنه ی وزارت علوم برگردد. در نهایت اینکه این نظام پراکنده باید منسجم شود.
سومین مورد اینکه یافته های جدید نشان می دهد که 1000 روز اول زندگی یعنی دوران قبل از مدرسه بسیار اهمیت بالایی دارد که دوران طلایی آموزش همین 1000 روز اول است که کودکان توانایی بسیار بالایی دارند که اگر بتوان به کودکان و والدین آنها آموزش های مناسبی داد می توان توانایی های بچه هارا در بزرگسالی ارتقا بدهیم.
آیا در این زمینه اقدام عملی هم صورت گرفته یا آموزش هایی به والدین کودکان داده شده است؟
بله مراحل علمی و آکادمیک مواردی که تاکنون گفتم انجام شده اما مورد چهارمی که بنده علاقه داشتم و در آن زمینه کار کردم در حوزه ی روانشناسی مثبت گراست که به فهم این مهم کمک می کند تا اطلاعاتی که در ذهن افراد قرار می گیرد چگونه می تواند مسیر زندگی آنها را تغییر دهد و اعتماد به نفسی که لازم هست را در افراد ایجاد نماید.
به نظر شما چه پژوهش هایی باید در زمینه ی علوم انسانی انجام شود که تا به حال انجام نشده و نیاز کشور در آن بخش حس می شود؟
یکی از مشکلات ما این است که نقشه ی جامع پژوهشی در کشور نداریم.
کشور ما بسیار گسترده است و هر بخش آن نیازمندی های تخصصی مخصوص به خودش را دارد. همچنین نیازمندی های پژوهشی کشور ما باید متناسب با زیست بوم کشور ما باشد. هر یافته علمی باید متناسب با الگوی فرهنگی هر مکان باشد، در غیر این صورت نتیجه بخش نخواهد بود. هم اکنون مشکل ما در بخش پژوهش به دلیل بودجه ی کمی است که به این بخش اختصاص پیدا کرده است که باعث شده محققان کشور ما با محدودیت هایی مواجه باشند در نتیجه موجب شده ما به نتایج تحقیقاتی که در سایر کشورهای دنیا انجام شده استناد کنیم که اینگونه پژوهش ها در حوزه ی علوم انسانی و فرهنگ غنی ما پاسخگو مشکلات کشور نیست.
با سپاس از شما چه توصیه ای برای دانشجویان علاقه مند به کارهای پژوهشی دارید؟
ما باید اعتماد به نفس بچه هایمان را در دانشگاه افزایش دهیم و آنها را همراهی کنیم و آنها را در شرکت های دانش بنیان و مراکز نوآوری در دانشگاه ها فعال کنیم و به اندازه ای که به واحد های آموزشی اهمیت می دهیم به فعالیت های پژوهشی نیز توجه لازم را داشته باشیم.
عطنا را در شبکههای اجتماعی دنبال کنید:
#دکتر فریبرز درتاج
حنانه موسوی#
#خبرنگارعطنا
#عطنایی ها
#AT #عط