QS مخفف کاکارلی سیموندز (Quacquarelli Symonds)، موسسه ای در انگلستان است. این موسسه یکی از معتبرترین و مهمترین نظام های رتبهبندی و طبقهبندی سالانۀ جهانی دانشگاهها محسوب میشود که پیش از این با عنوان Times Higher Education-QS University World Rankings شناخته می شد.
به گزارش عطنا، این ناشر از سال 2004 تا 2009 با مجلۀ Times Higher Education همکاری می کرد و جداول لیگ بین المللی خود را در آن مجله منتشر می کرد. بعدها QS تصمیم گرفت تا با استفاده از متدهای جدید راهش را از مجلۀ تایمز جدا کند و سیاست های تازه ای برای ایجاد رتبه های خود اتخاذ کند.
در دسامبر 2003 در بررسی ریچارد لامبرت در مورد همکاری دانشگاه و صنعت در انگلیس برای وزارت خزانه داری و وزارت دارایی، خلآ نبود یک رتبه بندی بین المللی برای دانشگاه های انگستان احساس می شد. در آن زمان، لامبرت پیشنهاد همکاری برای ارزیابی جایگاه دانشگاه های انگلستان را داد که مورد قبول واقع شد.
این ایده برای رتبه بندی در کتاب Wildavsky با عنوان «مسابقۀ بزرگ مغزها، چگونه دانشگاه های جهانی در حال تغییر شکل مجدد در جهان هستند؟» به سردبیر آن زمان مجلۀ تایمز، «جان اولیاری» انتخاب شد. اولیاری تصمیم گرفت که برای تهیه این رتبه بندی با شرکت مشاورۀ تحصیلی و شغلی Quacquarelli Symonds همکاری کند و مارتین اینس، معاون و پیمانکار این شرکت را برای مدیریت این پروژه منصوب کند.
بین سال های 2004 و 2009، QS با همکاری THE رتبه بندی را تولید کرد. آنها در سال 2009، اعلام كردند كه با همكاری «تامسون رويترز» رتبه های خاص خود را با عنوان رتبه بندی دانشگاه جهانی آموزش عالی طبقه بندی کرده اند.
رتبه بندی QS در سال ۲۰۱۸ میلادی دانشگاه های برتر دنیا را در ۴۸ حوزه موضوعی در قالب ۵ حیطه کلی علوم طبیعی، مهندسی و فناوری، علوم زیستی و پزشکی، علوم اجتماعی و هنر و علوم انسانی مورد رتبه بندی قرار داده است.
در روزهای شیوع ویروس کرونا، این موسسه بین المللی مقاله ای با عنوان «تأثیر گسترش ویروس کرونا بر آموزشعالی» منتشر کرده است که به همت پژوهشکده مطالعات ترجمه به فارسی برگردانده شده است.
این مقاله به نتایج بررسی اختصاصی سایت «کیو اس» پرداخته است که نشان می دهد موسسات آموزش عالی چه رویکردهایی در مقابل شیوع ویروس کرونا اتخاذ کرده اند.
بر اساس اعلام نظر متخصصان دانشگاهی شرکت کننده در نظرسنجی این موسسه، حدود 50 درصد از آنها اعلام کرده اند که برخی از دوره های برنامه ریزی شده را به صورت آنلاین ارائه کرده اند. 19 درصد اعلام کرده اند که تاریخ شروع برخی از دوره های درسی را به ترم بعدی موکول کرده اند. 17 درصد اعلام کرده اند که مهلت ثبت نام در دانشگاه برای ورودی های جدید را تغییر دادند. 16 درصد اعلام کرده اند که مهلت پذیرش پیشنهادهای ارائه شده از سوی دانشگاه برای ورودی های جدید را تغییر داده اند و در نهایت اعلام شده است که آنها برخی از پیشنهادهای سال 2020 را به سال 2021 موکول کرده اند.
نکته قابل توجه در پژوهش این موسسه این است که در زمینه جذب دانشجو، 50درصد از پاسخ دهندگان معتقد هستند که ویروس کرونا تاثیر مخربی بر تعداد متقاضیان نسبت به سالهای گذشته برای این موسسه ها خواهد داشت. در مقابل، 26 درصد افراد بر این باور بوده اند که تعداد درخواست های دانشجویی تغییری نخواهد کرد.
بر اساس نتایج این پژوهش، روش های آنلاین و دیجیتالی از اهمیت بیشتری برخوردار شده اند. زیرا ویروس کرونا دانشجویان و موسسه ها را ناچار به دیدار و برقراری ارتباط از طریق وسایل دیجیتالی می کند. در زمینه نیازمندی های زبانی دانشجویان بین المللی، 39درصد از موسسات آموزش عالی اعلام کردند که به دلیل محدودیت های ایجاد شده در نتیجه ویروس کرونا، دانشجویانی را که آزمون های زبانی مورد نیاز را نداده باشند را پذیرش نخواهند کرد. در مقابل، 17درصد از موسسه ها اظهار داشتند که مشکلی با پذیرش این دانشجویان نداشته و 27 درصد نیز هنوز در حال بررسی این تغییر بودند.
نکته ای که این موسسه در پژوهش خود به آن پرداخته است، بحث دانشجویان بین المللی است. بر اساس نتایج این پژوهش، به نظر می رسد در حالی که اغلب موسسات آموزش عالی در زمینه اخبار جدید درباره ویروس کرونا با دانشجویان بین المللی خود در ارتباط هستند، برخی از این موسسات از این فرصت کلیدی برای اطلاع رسانی و کسب اطمینان از دانشجویان بین المللی خود غافل هستند. اکثر موسسات از طریق ایمیل با دانشجویان خود در این زمینه ارتباط دارند(87درصد)، در حالی که تقریباً بیش از نیمی از آنها از رسانه های اجتماعی استفاده می کنند (44درصد) و برخی دیگر نیز از طریق تلفن همراه (24درصد) و وی چت برای برقراری ارتباط با دانشجویان چینی بهره می گیرند. در زمینه رضایت و حفظ دانشجویان بین المللی در بحث ها و تبادل نظرها درباره برنامه ریزی های جدید در پی شیوع ویروس کرونا، حدود 25 درصد از موسسات اعلام کردند که به این موضوعات پرداختند در حالی که 36 درصد اعلام کردند که درباره آنها صحبت نکردند و 39 درصد نیز نظری نداشتند.