همایش دو روزه «جهانی شدن و کانون های فرهنگی بدیل؛ گفت و گوی فرهنگی تمدنی ایران و آلمان» در دانشکده ادبیات فارسی و زبان های خارجی دانشگاه علامه طباطبائی برگزار شد.
به گزارش عطنا، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی در این همایش گفت: پس از ظهور جهانگستریِ نئولیبرال، بسیاری از متفکران، دانشمندان و سیاستمداران معتقد بودند که هیچ بدیلی برای چارچوبی جهانی برای فرهنگ، سیاست، اقتصادِ جهانی شده و... وجود ندارد.
او ادامه داد: آیا واقعاً بدیلی وجود ندارد؟ آیا بدیلی برای نابرابری اجتماعی و بیکاری، خصوصیسازی و انهدام نظامِ رفاه اجتماعی، جنگ و فقر در کشورهای مختلف، ویرانی زیستمحیطی، انقراض گونهها و تغییرات اقلیمی وجود ندارد؟
احمدوند افزود: با این حال، به اعتقاد من، با بازگشت به سنتهای فرهنگی، سیاسی و اجتماعیمان در گذشته و ترکیب آنها با روندهای مدرن، میتوانیم بدیلی بهتر پیدا کنیم.
وی اظهار کرد: با بازبینی گذشتهمان، میتوانیم آیندهای مناسب، آرام و پایدار بسازیم.
او با اشاره به مقالۀ ارائه شده در همایش گفت: این مقاله، یک روش تاریخی تفکر در ایران را مورد بحث قرار میدهد که باید آن را «حکومتی» یا روش دیوانسالارانۀ تفکر نامید. فلسفۀ عملی در ایران باستان به چیرگیِ یکی از بزرگترین امپراتوران جهان یعنی امپراتوران مادها، هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان انجامید.
احمدوند تصریح کرد: متفکران اصلی در این دوران دیوان سالارانی بودند که به حکومت فکر میکردند و نوعی تفکر سیاسی ایجاد کردند که می توان آن را روش دیوانسالارانۀ تفکر سیاسی خواند. بنابراین هدف اصلیِ این مقاله درک این شیوۀ تفکر و توسعۀ آن از طریق گفتگوهای دوجانبه و چندجانبه با تمدنهای بزرگِ زمان است.
او تاکید کرد: روشِ این مطالعه مقایسهای است. با این روش، به موارد مختلف تاریخی در بابِ رابطۀ بین متفکران فرهنگهای مختلف و نقش این گفت وگوها در افزایش سطح دانش و فرهنگ و همچنین قدرت ملی اشاره میکنم.
این عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی خاطرنشان کرد: بر اساس سه مطالعۀ موردی یعنی مدرسه جندیشاپور، بیتالحکمه بغداد و آکادمی افلاطونی، یافتههای ما نشان میدهند که در جوامعی که بابِ گفت و گو و ارتباط بین متفکران و دانشمندان باز بوده است، توسعه دانش و فرهنگ از وضعیت خوبی برخوردار بوده است و مردم آیندهای مناسب، آرام و پایدار داشته اند.
وی اظهار کرد: در نهایت، نتیجه میگیریم که ممکن است بازگشت به سنتهای بومی خود و داشتن گفت و گویی محترمانه با سایر فرهنگها و تمدنها ما را به یک جامعه بهتر و یک جهان آرام هدایت کند.