مددکاری اجتماعی یک رشتۀ جهانی است/لزوم وجود تئوری، عمل و سیاست‌گذاری در رشتۀ مددکاری

هفدهمین نشست گفت و گوی اجتماعی با موضوع «چشم انداز آموزش مددکاری اجتماعی در ایران و جهان» با حضور آنا ماریا، رئیس انجمن بین المللی مدارس مددکاری اجتماعی و جمعی از استادان و صاحب نظران این حوزه در سالن ارشاد دانشکدۀ علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبائی برگزار شد.

به گزارش عطنا، آنا ماریا، رئیس انجمن بین المللی مدارس مددکاری اجتماعی در این نشست گفت: من قطعاً خاطرات بسیار خوبی را از شما با خود همراه خواهم برد. نه تنها به خاطر جاذبه های توریستی بلکه به خاطر آنچه که از بُعد حرفه ای دیدم و شنیدم.

وی در ادامه افزود: در سال 1928 میلادی در پاریس ما سه ارگان بودیم که شروع به کار کردیم. یکی از ارگان ها فدراسیون مددکاری اجتماعی بود. دیگری انجمن بین المللی مدارس مددکاری اجتماعی و سومی هم شورای رفاه اجتماعی بود که همزمان شروع به کار کردند. علی رغم مشکلات بسیار زیادی که در آن زمان برای مسافرت وجود داشت، دو هزار نفر از مددکاران اجتماعی از نقاط مختلف جهان شرکت کردند و این نشان دهندۀ روح بین المللی مددکاران اجتماعی است. من فکر می کنم این سه سازمان که در آن زمان تاسیس شدند اصل مهمی بود که تا امروز هم باقی مانده است.

ماریا اظهار کرد: هر سازمان یک حیطۀ مشخص را دنبال می کند. یکی تئوری و آموزش، دیگری مددکاری اجتماعی در عمل و دیگری سیاست گذاری را دنبال می کند و این سه سازمان باید با یکدیگر همکاری داشته باشند. به نظر من مددکار اجتماعی باید یک رشتۀ مستقل باشد. در حالی که از سایر دانش ها برای درک شرایط جهان می تواند استفاده کند. می توان گفت مددکاری یک رشتۀ جهانی است. در مددکاری اجتماعی بُعد جهانی حائز اهمیت است. ما ابتدا فرد را مشاهده می کنیم بعد به سراغ جامعه می رویم. مددکار اجتماعی وظیفه دارد که هم به فرد توجه داشته باشد و هم فرد را درون جامعه مشاهده کند. این که ما بخواهیم فقط فرد یا فقط جامعه را تغییر دهیم نتیجه ای نمی دهد.

او تاکید کرد: به نظر من این سه حوزه تئوری، عملی، سیاست گذاری و پژوهش حوزه های بسیار مهمی هستند که می توانند بر یکدیگر تاثیر داشته باشند.

رئیس انجمن بین المللی مدارس مددکاری اجتماعی در ادامه بیان کرد: اجرا و عمل باید به صورت کارورزی در برنامه های آموزشی دیده شود. البته پژوهش هم در کنار کارورزی حائز اهمیت است. زیرا ما از طریق پژوهش می توانیم تئوری ها و روش های جدید برای انجام دادن کارها را متوجه شویم. در حال حاضر در بسیاری از کشور های دنیا برای ایجاد برنامۀ جدید آموزشی در دانشگاه ها به سراغ مددجوهایی که از خدمات مددکاری اجتماعی استفاده می کردند، می روند و به نیازهای آن ها توجه می کنند. چرا که دانشجوی مددکاری باید بتواند در آینده پاسخی به نیازهای مددجوها دهد.

وی تصریح کرد: اولین رئیس انجمن مدارس مددکاری اجتماعی خانم آلیس سالومون بود که پژوهشی دربارۀ برنامه های آموزشی در حوزۀ آموزش مددکاری اجتماعی در سراسر دنیا انجام داد. آلیس سالومون 100 برنامۀ آموزشی را در سراسر دنیا مطالعه کرد تا بتواند یک نقطۀ مشترک و یک وحدت رویه را بین برنامه های آموزشی در جهان برقرار کند. البته او به دانش بومی آگاه بود ولی  ما نیاز به یک تعادل میان دانش بومی و بومی سازی برنامه های آموزشی و برنامۀ آموزشی بین المللی داریم.

آنا ماریا در ادامه تاکید کرد: مسئلۀ بعدی که بسیار اهمیت دارد بحث اخلاق در مددکاری است. در دوبلین با ارائۀ تعریف جدید از مددکاری اجتماعی بحث اخلاق در مددکاری را به 9 حوزه بروز رسانی کردیم. در حال حاضر هدف ما این است که برنامه آموزشی جدیدی را برای آموزش مددکاری اجتماعی در دنیا ارائه کنیم. در ایتالیا و کانادا کنفرانس هایی برگزار خواهد شد و برنامه های آموزشی آنجا ارائه و به رای گذاشته می شود و تصویب خواهد شد.

انجمن ایران به عنوان نمایندۀ قارۀ آسیا و اقیانوسیه در دوبلین بسیار فعالیت کرد. من امیدوارم که اگر می خواهید در سیاست گذاری آموزشی جهان مشارکت کنید، اگر می خواهید صدای شما شنیده شود و اگر می خواهید در حیط، آموزش مددکاری در جهان تاثیر گذار باشید باید حضور فعال در برنامه ها و کمیته های ما داشته باشید. امیدوارم که در انتهای حضورم در ایران شاهد حضور دائمی دانشگاه های زیادی از ایران در انجمن مدارس باشم.