پیام نوروز ساختن نسخه جدیدی از خود است

انگار همین دیروز بود که همکاران فرمودند یادداشتی به مناسبت نوروز سال 1397 بنویسم. نوشتم و اکنون گاه نوشتن نوروز نامه 1398 فرارسیده است.

زمان چه زود سپری می شود و قافله عمر نیز همچنین! نوروز آمد با همۀ نشانه های زیبایش؛ بارش باران، رویش گلها، سرسبز شدن دشت و صحرا، شور و شوق در دل مردم. طبیعت یک بار دیگر لباسی نو بر تن کرد. زمین همه حوادث خوش و ناخوش را به خود دید اما بار دیگر چهره زیبا و دل انگیز به خود گرفت. به راستی طبیعت زیبا و هوشمند و خالق بی نظیر کائنات با آمدن بهار و نوروز چه پیامی برای ما دارد؟ زمین و طبیعت جریان همیشگی خود را طی می کنند. آسمان ها و زمین بارش، زایش و رویش خود را انجام دادند. نوروز خرامان از راه رسید. پرسش این است که ما چه می کنیم؟ آیا این ها برای ما پیام نیست؟ آیا پیام نوروز را درک کرده ایم؟ چه کسانی این پیام ها را درک می کنند؟
نوروز مظهر تغییر در عمل است. نشان آشکار تغییر و تحول از نهاد به برون است. نوروز به ما انسان ها می گوید تحول با سکون تناسب ندارد. کدام جامعه با سکون و انفعال به تحول و توسعه دست یافته است؟ تا به کی مثال توسعه مان در دانشگاه و مدرسه خارج از خودمان باشد؟ خود چه کم داریم؟ چه داریم و چه ها نداریم؟ از بهار تا بهار یک نوروز فاصله داریم، یک سال و سال ها پشت سر هم، اینها عمر گرانبهایند که سپری می شوند، چه برای فرد فردِ انسان ها و چه برای ملت ها و کشورها! چه تغییری کرده ایم، به چه تحولی دست یافته ایم، کجای مسیر توسعه قرار داریم؟ ما منتظران تغییر و تحولیم یا عامل تغییر و توسعه؟
پیام نوروز ساختن نسخه جدیدی از خود است. نسخه ای زیبا با محتوایی ارزشمند از درون و آرایشی زیبا از برون! درک این پیام بسیار مهم است. نوروز یعنی رستاخیز در همین جهان زیبا. روییدن مجدد بعد از خزان، سرما و سیاهی. نوروز یعنی امید داشتن به خیزش و رویش مجدد! نوروز یعنی آغاز تحول! نوروز یعنی به پاخاستن و تلاش، ساختن دوباره زندگی، نوروز یعنی تحول از درون و لطافت و زیبایی از برون. رویش در راستای تعالی انسان! نوروزِ طبیعت کار خود را به بهترین صورت ممکن انجام داده است اکنون نوبت نوروز طبیعت انسان است.

هر زمان نو صورتی و نو جمال   تا ز نو دیدن فرو میرد ملال (مولانا)