از دیدگاه جامعهشناسانه، بالا رفتن میزان تحصیلات مردم، یکی از نشانههای رشد هر جامعهای است، اما از آنجا که امر تحصیل فرآیندی ذهنی است، باید شرایط آمادگی ذهنی و آرامش روانی برای فرد محصل فراهم شود. البته وضعیت تحصیلی یک دانشآموز به عوامل متعددی وابسته است ازجمله شرایط مدرسه، معلمان، مدیران، برنامههای آموزشی و... اما بیتردید مهمترین عاملی که میتواند باعث رغبت هرچه بیشتر یک فرد در تحصیل شود، خانواده اوست.
برای موفقیت یک دانشآموز در تحصیل، لازم است خانواده او شرایط مناسبی برایش ایجاد کنند. این کار، صرفا به تامین امکانات مادی محدود نمیشود؛ خانواده باید آرامش روانی را هم برای دانشآموز خود فراهم کند. به این منظور، والدین باید درک درستی از توانمندیهای فرزندشان داشته باشند و انتظارات خودرا از فرزندشان بر آن اساس تنظیم کنند.
همچنین اولیای یک دانشآموز باید بشدت از مقایسه وضع تحصیلی فرزندشان با دیگران پرهیز کنند، چراکه ممکن است این کار، فرد را از شکوفایی استعدادهای خود و پیگیری مسیر مورد علاقهاش بازدارد. البته این به معنی بیتوجهی والدین نسبت به وضع تحصیلی فرزندشان نیست بلکه آنها باید اعتدال را در این زمینه پیش بگیرند. همچنین هرچه در یک خانواده جو آرامتری حاکم باشد، فضای ذهنی دانشآموز برای تحصیل آمادهتر خواهد بود. بنابراین والدین باید هر چه کمتر اختلافات و مشکلات اقتصادی و اجتماعی خود را در مقابل فرزندشان بروز دهند.
برای فراهم شدن هرچه بیشتر وضع مطلوب روانی برای دانشآموزان، لازم است نهادهای مسئول به خانوادههای آنها برای اصلاح الگوهای رفتاریشان آموزش دهند. این آموزشها بخصوص برای زوجهای جوان لازم است تا آنها بتوانند از ابتدا به طور صحیح فرزندان خود را در تحصیل راهنمایی کنند. مسئولان آموزش و پرورش، مدیران مدارس و انجمنهای اولیا و مربیان باید به این موضوع توجه ویژهای داشته باشند و به طور مستمر این آموزشها را در اختیار خانوادهها قرار دهند.