اگر کسی دانشجو و استاد را از صمیم دل دوست ندارد، نباید در دانشگاه کار کند/ نهاد یک مجموعه در کنار تشکل‌ها، انجمن‌ها و معاونت‌های دیگر نیست!

رئیس نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه‌ها گفت: باید ضعف‌ها، قوت‌ها، تهدیدها و فرصت‌هایی که در مجموعۀ کاری ما و اطراف ما وجود دارد را خوب تشخیص دهیم این گام اول در طرح راهبردی است.

به گزارش عطنا به نقل از فارس، حجت‌الاسلام محمدیان رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها در مراسم معرفی مسئول جدید نهاد رهبری در دانشگاه تهران، ضمن تأکید بر اهمیت اجرای «طرح راهبری» دانشگاه‌ها گفت: اگر طرح راهبری در دانشگاه تهران به‌خوبی اجرا شود، دانشگاه‌های دیگر هم از آن تأثیر می‌پذیرند و الگو می‌گیرند.

اگر «طرح راهبری» را خوب پیگری کنیم، نهادهای دانشگاه‌ها چندین گام به جلو خواهند رفت

رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها افزود: انتظار ویژه‌ای از نهاد دانشگاه تهران را مطرح کنم که مربوط به «طرح راهبری» است. امسال حدوداً سال سومی است که بحث «طرح راهبری» در نهاد مطرح می‌شود. دوستانی که در جلسۀ مسئولین کمیتۀ راهبری هستند، نظرشان این است که اگر بتوانیم این طرح را خوب پیگری کنیم، نهادهای ما در دانشگاه‌ها چندین گام به جلو خواهند رفت.

وی ادامه داد: گام اول در طرح راهبری، پیدا کردن شناخت دقیق از آن‌جایی است که محل مأموریت ماست؛ یعنی باید محیط‌مان را خوب بشناسیم و بدانیم که در مجموعۀ ما چه نقاط ضعف و قوتی وجود دارد تا بتوانیم درست تشخیص بدهیم. البته این‌کار تحت عنوان جدولِ SWOT شناخته می‌شود.

محمدیان افزود: باید ضعف‌ها، قوت‌ها، تهدیدها و فرصت‌هایی که در مجموعۀ کاری ما و اطراف ما وجود دارد را خوب تشخیص دهیم. این گام اولیه در طرح راهبری است که خیلی از نهادهای ما در دانشگاه‌ها، این کار را انجام داده‌اند و در دانشگاه تهران هم انجام گرفته است.

نهاد یک مجموعه در کنار تشکل‌ها، انجمن‌ها و معاونت‌های دیگر نیست!

وی گفت: ما باید این ظرفیت‌های موجود در دانشگاه را فعال کنیم. نهاد یک مجموعه‌ای در کنار تشکل‌ها، انجمن‌ها و معاونت‌های دیگر نیست! بلکه نهاد بناست فرصتی ایجاد کند تا همۀ این مجموعه‌ها برای اهداف بلندی که نظام دارد، ایفای نقش کنند.

محمدیان اظهار داشت: در طرح راهبری، راهبردها باید تبدیل به برنامه شود و برنامه هم باید تبدیل به اقدامات عملی شود که قابل ارزیابیِ کمی یا کیفی باشد، تا خودمان بدانیم چقدر داریم پیش می‌رویم؟

وی گفت: اگر طرح راهبری در دانشگاه تهران به‌خوبی اجرا شود، دانشگاه‌های دیگر هم تحت تأثیر قرار می‌گیرند. اگر این طرح راهبری در دانشگاه تهران، به‌خوبی اجرا شود، همۀ دانشگاه‌های دیگر هم تحت تأثیر قرار می‌گیرند. این ویژگی دانشگاه تهران است.

محمدیان اضافه کرد: هر کاری که در اینجا خوب شکل گرفته، همۀ دانشگاه‌های دیگر را تحت تأثیر قرار داده است. چون اینجا قله هست، و بقیه با یک نگاه آرمانی به آن می‌نگرند و می‌خواهند به آن برسند. امیدواریم این طرح در دانشگاه تهران، تبدیل به یک بنیان مستحکم شود تا بقیۀ دفاتر نهاد هم از اینجا الگو بگیرند.

رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها ادامه داد: البته ما در طرح راهبری، در ابتدای راه هستیم و این طرح حدود 10 سال طول می‌کشد تا کاملاً جا بیفتد. در سال اول شروع طرح، حدود 30دانشگاه شروع کردند و در سال دوم-که پارسال بود- آن‌را عمومی کردیم، ولی الان می‌توان گفت که عملاً فقط یک‌سال از اجرای این طرح گذشته است. لذا ما خودمان را برای طرح راهبری، در اول راه می‌دانیم.

مسئول نهاد اگر دانشجو و استاد را از صمیم دل دوست ندارد، نباید در دانشگاه کار کند.

عرض آخر بنده اینکه؛ همۀ این فعالیت‌ها جزء وظایف ما هست و یک باری بر دوش ماست که باید انجام دهیم، اما خدا به پیامبرش فرمود: «فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلیظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِک»(آل‌عمران/159) پیامبر(ص) با آن عظمتش که نور مطلق و عقل کل است، خدا به ایشان می‌فرماید: اگر آن محبت و نرم‌خویی تو به مردم نبود، مردم از اطراف تو فرار می‌کردند و دور می‌شدند.

وی افزود: آن مغناطیس اصلی، محبت است. محبت هم شعار نیست. اگر انسان به‌طور تصنعی به کسی بگوید «دوستت دارم» قطعاً بر دلش نمی‌نشیند. مهم این است که دل، این پیام را بدهد. بنده در جمع دوستان نهاد، این‌را بارها گفته‌ام که «اگر کسی دانشجو و استاد را از صمیم دل دوست ندارد، نباید در دانشگاه کار کند؛ برود یک جای دیگری کار کند» چون اگر این مغناطیس محبت نباشد، اصلاً ارتباط او با دانشگاهیان برقرار نمی‌شود، حتی اگر کوه علم یا علامۀ دهر باشد!

رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها اظهار داشت: باید حتی گنهکارها را هم دوست داشته باشیم و الا ارتباط ما با آنها برقرار نمی‌شود. اینکه می‌گوییم «باید دانشجوها را دوست داشته باشید» منظورمان فقط دوست داشتن دانشجوهای نمازشب‌خوان یا اهل مسجد نیست! بلکه منظورمان، همه افرادی که در اطراف ما هستند، است.

وی گفت: اگر کسی این محبت را نسبت به دانشگاهیان داشت، این آهنربای وجودش در دانشگاه، افراد را جذب می‌کند. وقتی افراد پیش او آمدند، طبیعتاً از علم و معنویت او هم استفاده می‌کنند. و اگر این مغناطیس نباشد، آن ارتباط برقرار نمی‌شود و ما هم مثل یک کارمند عادی خواهیم بود. باید این مغناطیس را با خلوت در شب، با تضرع به‌درگاه خدا و توسل به اولیاء خدا، در درون خود ایجاد کنیم.

محمدیان در پایان گفت: برای همۀ دوستان از خداوند متعال، برترین توفیق‌ها و عنایت‌های الهی را مسئلت می‌کنم، ان‌شاء الله که مغناطیس وجود شما، مجموعۀ دانشگاهیان تهران را چنان جذب کند که این ارتباط، یک ارتباط ابدی بشود و در آخرت هم ادامه پیدا کند.