به گزارش عطنا و به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی وگردشگری ضیاء دیلمی در نشست مستندنگاری اشیای تزیینات و بناهای تاریخی با استفاده از فناوری های نوین نقشه برداری گفت: 
امکان بهره مندی از داده ها برای رسیدن به نتیجه بدون تماس مستقيم در هر نقطه از جهان از مهمترين مزيتهای مستند نگاری برای اندازه‌گيري و آسیب شناسی اثر تاریخی است. استفاده از روشهای فتوگرامتري برای مستندنگاری در گذشته و حال همواره روشی بسیار مفید بوده است .

به گفته او، مستندنگاری امکان ثبت اثر در موقعیت موجود را برای همیشه فراهم می‌ کند: به این صورت که پس از پایان مرحله نخست، یعنی برداشت، امکان پردازش اطلاعات هندسی آثار برداشت شده در هر زمان و مکان دیگر امکان پذیر می‌شود.

دیلمی که در جمع پژوهشگران و متخصصان پژوهشکده حفاظت و مرمت پژوهشگاه میراث فرهنگی وگردشگری سخن می گفت به بیان استفاده از روش اسکن لیزری برای حفظ اسکلت زن 7هزار ساله تهران پرداخت: با انجام روش مستند نگاری ،پژوهشگران می توانند بدون نزدیک شدن به اسکلت پژوهش های گسترده ای را برای شناسایی ویژگی های آن انجام دهند.