سرنوشت دانشجویان فعال، پس از فارغ‌التحصیلی چه می‌شود؟

دانش و تجربه‌هایی که دانشجویان با آزمون و خطا و هزینه‌کردن وقت و استفاده از ظرفیتی که دانشگاه در اختیار آنها قرار داده است، در اوقات فراغت خود و در عرصه فرهنگی در دانشگاه کسب می‌کنند، اندوخته ارزشمندی است که می‌تواند پس از فارغ‌التحصیلی به شکل بهینه مورد استفاده قرار گرفته و مثمرثمر واقع شود.

به گزارش عطنا به نقل از ایسنا، دانشجویی که مدیرمسئول یک نشریه دانشجویی موفق است یا دانشجویی که مسئولیت کانون علمی و فرهنگی رشته خود را بر عهده داشته و در مسئولیت خود در دوران دانشجویی خوش درخشیده است، می‌تواند این تجربه‌ها را به خوبی در اختیار سایر دانشجویان قرار دهد و چنین دانشجویی پس از ورود به جامعه نیز با توجه به زمینه فعالیت، به خوبی توان خود را در عرصه‌های مرتبط اجتماعی به منصه ظهور برساند.

ولی آنچه حائز اهمیت است، کوتاه بودن دوران دانشجویی و محدود بودن چارچوب فعالیت، و از سویی دیگر عدم وجود عرصه لازم برای فعالیت فارغ‌التحصیلان دانشگاهی در حوزه‌های فرهنگی در عرصه کلان اجتماعی است که معمولا به دلیل جوان بودن فارغ‌التحصیلان، برنامه‌ریزان با احتیاط این قشر را به کار می‌گیرند و ترجیح می‌دهند از نظرات پیشکسوتان در این عرصه بهره ببرند.

شاید مسئولان فرهنگی ترجیح می‌دهند مشاوران و پرسنل خود را از بین افرادی که حداقل چند سال پس از دوران دانشجویی فعالیت داشته‌اند انتخاب کنند و یا همان هفت‌خوان «چندین سال سابقه کار مفید» که این روزها به گوش همه آشنا است را سرلوحه انتخاب تیم فعالیتی خود قرار می‌دهند.

تمایل نداشتن به ریسک باعث بی‌توجهی به توان نیروی جوان می‌شود

یک کارشناس جامعه‌شناسی در این رابطه می‌گوید:‌ ترس از تبعات منفی نوآوری و عدم تمایل به ریسک از سوی مدیران معمولا باعث بی‌توجهی به توان نیروی جوان می‌شود.

سمیه مصطفوی اظهار کرد: اینکه یک مدیر بخواهد نیروی شاغل در مجموعه خود را از بین افراد با تجربه انتخاب کند امری طبیعی است، زیرا افراد باتجربه به‌دلیل حداقل ریسک و همچنین تجارب مفید می‌توانند سازمان را در رسیدن به اهداف خود هرچه سریع‌تر پیش ببرند.

مصطفوی تصریح کرد: هرچند نباید از نظر دور داشت نیروی تازه‌کار و با مطالعه نیز می‌تواند منبع خوبی به عنوان ایده‌های جدید برای سازمان بوده و با دور زدن روش‌های سنتی و ارائه شیوه‌های جدید، طرحی نو در هر سازمان دراندازد.

این کارشناس جامعه‌شناسی با تاکید بر اینکه معولا هرگونه نوآوری به دلیل هنجارشکنی رسوم سابق و زیرپا گذاشتن روال معمول، با قدری مقاومت در اجرا روبه‌رو می‌شود، ‌گفت:‌ استفاده از نظر مشاوران جوان به‌ویژه فارغ‌التحصیلان دانشگاهی در مسائل مختلف می‌تواند علاوه بر ایجاد زمینه آمادگی برای حضور این قشر در جامعه موثر واقع شود،‌ در رسیدن به راهکارهای جدید نیز مثمر ثمر خواهد بود.

نبود زمینه استفاده از تجارب دانشگاهی، دغدغه بسیاری از فارغ‌التحصیلان

یک دانشجوی فعال فرهنگی در دانشگاه زنجان گفت: عدم وجود زمینه استفاده از تجارب دانشگاهی پس از فارغ‌التحصیلی دغدغه بسیاری از دانشجویان فعال در فعالیت‌های دانشجویی است.

علی رستمی، مسئول حوزه شهید بهشتی دانشگاه زنجان در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، منطقه زنجان، اظهار کرد: دانشگاه با توجه به ماهیتی که دارد به صورت مقطعی می‌تواند زمینه فعالیت افراد مستعد برای فعالیت ‌در عرصه‌های مختلف را فراهم کند.

وی افزود: به دلیل ماهیتی که فعالیت‌های دانشجویی دارند و از اسم آن نیز مشخص است؛ پس از فارغ‌التحصیلی به ناچار این  فعالیت‌ها هم تعطیل می‌شود، هرچند دانشجویان می‌توانند با تجربه‌ای که کسب کرده‌اند به خوبی در عرصه‌های مختلف اجتماعی نیز حضور داشته ‌باشند.

رستمی با اشاره به اینکه این دانشجویان جوان می‌توانند دانش خود را به خوبی در اختیار برنامه‌ریزان در حوزه‌های مرتبط قرار دهند، خاطرنشان کرد: تشکیل کارگروه‌های تخصصی و استفاده از نظر دانشجویان توانمند می‌تواند یکی از این موارد باشد.

مسئول حوزه شهید بهشتی دانشگاه زنجان گفت: به دلیل کوتاه بودن دوران دانشجویی معمولا آزمون و خطا در فعالیت‌های فوق برنامه‌ می‌تواند زمان‌بر باشد که استفاده از تجربیات دانشجویان پیشکسوتی که فارغ‌التحصیل ‌شده‌اند می‌تواند تا حد قابل توجهی این چرخه را کوتاه کند.

وی افزود: هر چند نباید از نظر دور داشت که اندیشه‌های جدید می‌تواند زمینه نوآوری را فراهم کند و باید برای موفقیت هر چه بیشتر فعالیت‌های دانشجویی تلفیقی از اندیشه‌های جدید و تجارب گذشته مورد توجه دانشجویان فعال در دانشگاه‌ها باشد.

رستمی تشکیل مجمع ادواری را یکی از راه‌های ایجاد تبادل تجارب و اطلاعات بین دانشجویان ورودی جدید و فارغ‌التحصیلان عنوان کرد و گفت: ایجاد ارتباط برای تبادل فکری و تجربی بین دانشجویان با توجه به چهارچوب و قوانین دانشگاه می‌تواند مورد توجه دانشجویان جدیدالورود علاقه‌مند به فعالیت‌های فوق برنامه در دانشگاه باشد.

فارغ‌التحصیلان جویای کار، دست روی دست نگذارند

آیلین ملائی، دانشجوی فعال یکی از دانشگاه‌های دولتی بوده که چند سالی است فارغ‌التحصیل شده و در یکی از رشته‌های هنری که اتفاقا در دانشگاه و همزمان با تحصیل در رشته‌ای که پذیرش شده بود، آن را فراگرفته است، در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: فعالیت دانشجویی در برنامه‌های فرهنگی و فوق‌برنامه در دانشگاه، بهترین خاطرات دوران دانشجوییم بود که پس از گذشت 15 سال هنوز هم برایم جذاب هستند.

ملائی خاطرنشان کرد: بهتر است دانشجویان در دانشگاه با برنامه مشخص حضور داشته باشند، عده‌ای در دانشگاه همه وقت خود را معطوف به فعالیت علمی می‌کنند و عده‌ای هم در کنار تحصیل، ترجیح می‌دهند کار دانشجویی داشته باشند و تعدادی فعالیت‌های ورزشی خود را در کنار تحصیل دانشگاهی ادامه می‌دهند و همه این برنامه‌ها با توجه به سلیقه و خواست هر دانشجو قابل پیگیری در حد وسع دانشگاه هست، ولی ساکن بودن و صرف حضور در کلاس و فقط پاس کردن جزوه‌ای که استاد ارائه می‌دهد، شاید به نوعی پشت‌پا زدن به دوران پرهیجان دانشجویی باشد.

وی با اشاره به اینکه فرصت فعالیت‌های فوق‌برنامه، اقدام خوبی از سوی وزارت علوم است که در اختیار دانشجویان قرار گرفته است، تصریح کرد: نباید به این فرصت فقط به عنوان پرکردن اوقات فراغت نگاه شود، بلکه مسئولیتی که دانشجو در این زمان به عنوان فعال یکی از عرصه‌های دانشجویی در کانون‌ها، نشریات یا واحدهای مرتبط دانشجویی بر عهده می‌گیرد، بهترین زمان برای کارآموزی و اندوختن تجربه برای کار در عرصه بزرگتر اجتماعی است.

این دانشجوی سابق که در حال حاضر به عنوان یک فعال اجتماعی از حرفه خود رضایت دارد، تاکید کرد:‌ در دانشگاه تقریبا همه زیرساخت‌های مورد نیاز در فعالیت‌های علمی، فرهنگی و ورزشی برای دانشجویان در چهارچوب قانونی وزرات علوم مهیا است و اینکه فارغ‌التحصیلان انتظار داشته باشند پس از اتمام این دروه در سطح جامعه نیز همه چیز به همین سادگی در دسترس باشد، قدری دور از ذهن است.

وی افزود: فارغ‌التحصیلی که کارآزموده باشد می‌تواند از حداقل زیرساخت‌ها بیشترین استفاده را داشته باشد و به عنوان یک فرد تحصیلکرده از دانش خود در راستای توسعه جامعه و پیش بردن یکی از نیازهای اجتماعی به خوبی نقش ایفا کرده و با نشان دادن توان خود به عنوان نیروی جوان خوش بدرخشد و فارغ‌التحصیلان جویای کار نباید در انتظار اشتغال باشند تا شرایط ایجاد شود بلکه باید خود سهمی در ایجاد شرایط اشتغال داشته باشند.