ورزش قهرمانی و اثرات فرهنگی آن در دانشگاه/مرتضی مطهری*

 مرتضی مطهری ، دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی و کارشناس ورزش قهرمانی دانشگاه علامه طباطبائی : برتری و توان دانشجویان شرکت کننده در ورزش های قهرمانی رویکردی است که همواره آن را از ورزش های آموزشی و همگانی در دانشگاه متمایز می سازد، اغلب دانشجویان هدف از شرکت در تیم های ورزشی دانشگاه را به واسطه حس برتری جویی و روحیه معاضدت و رقابت در کنار کسب تجارب ارزنده شکست و پیروزی و همچین روحیه جوانمردی دنبال می کنند و به نوعی، وابستگی خود را با حضور مستمر در تمرین ها و مسابقات درون دانشگاهی و برون دانشگاهی دنبال می کنند. به طور مثال شرکت در مسابقات دانشگاه های منطقه یک کشور و همچنین حضور در المپیاد های ورزشی دانشجویی که بالاترین سطح ورزش قهرمانی است دلیلی بر این مدعاست. در این ساختار ، ورزشکار یاد می گیرد تا آنجا که می تواند تلاش کند و مهارت کسب کند. بدین منظور دانشگاه ها هزینه هایی را در خصوص استخدام مربیان متخصص، فراهم نمودن امکانات و تجهیزات مورد نیاز و خرید البسه ورزشی و هزینه شرکت در مسابقات و برپایی اردوهای مختلف ورزشی متحمل می شود تا فرهنگ ورزش قهرمانی در دانشگاه نهادینه شود.

ورزش قهرمانی علاوه بر عملکرد فردی بر عملکرد گروهی نیز توجه خاص دارد از این رو مربیان بر تمامی جنبه های جسمی و روانی دانشجویان اعمال نفوذ می کنند تا دانشجویان ورزشکار علاوه بر شرایط بهینه بر عملکرد فردی و گروهی ، که باعث موفقیت آنان می شود و حتی در زندگی روزمره آنان نیز تاثیر خواهد داشت مورد نظر داشته باشند. امروزه تمامی اقشار دانشگاهی به خوبی درک کرده اند که ارتقای ورزش قهرمانی و ترغیب فعالیت های ورزشی به معنی دمیدن روحی تازه به رویکردهای مطالعاتی و پژوهشی دانشگاهی و حمایت جدی از فضایل انسانی در افراد و در نتیجه در بخش اعظمی از جامعه می باشد. دانشجوی قهرمان رقابت های ورزشی و کسب افتخار در آن را به عنوان هدف نمی بیند بلکه آن را به عنوان وسیله ای برای رشد و ارتقای توانایی های خود نگریسته و از آن برای ساختن خویش برای توفیق در زندگی حرفه ای خود استفاده خواهد نمود. لذا تاثیر ورزش قهرمانی به عنوان یک فرهنگ در دانشگاه همواره به عنوان مقوله ایست که باید در راس برنامه های فرهنگی ورزشی مورد توجه قرار گیرد.