مهارت‌افزایی و توانمندسازی بهترین نوع حمایت از دانش‌آموختگان

عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی‌ شریف گفت: مهارت‌افزایی و توانمندسازی بهترین نوع حمایت از دانش‌آموختگان و تسهیلاتی مانند پژوهش‌یاری، آموزش‌یاری، کمک‌ هزینه پایان‌نامه و برگزاری استارتاپ‌ها بسیار اثربخش و مطابق با فضای دانشگاهی است.

به گزارش عطنا به نقل از ایسنا، مصطفی پرنیانی با اشاره به اهمیت استفاده از توان جامعه دانشگاهی کشور، گفت: قابلیت‌های علمی و تجربی دانشگاهیان می‌تواند گره‌گشای مسائل و مشکلات کشور باشد.

وی افزود: گرچه نباید حضور اعضای هیأت‌ علمی در صنعت به شکلی باشد که به بُعد آموزشی و پژوهشی آنان در دانشگاه ضربه بزند اما از سوی دیگر بسیاری از اعضای هیأت‌ علمی دانشگاه‌های کشور قابلیت‌ و توان بالایی برای حضور موفق در صنعت دارند.

پرنیانی ادامه داد: حمایت مالی مانند تأمین هزینه‌های اولیه برای شروع تحقیقات و همچنین حمایت معنوی مانند تسهیل ایجاد ارتباط این افراد با نهادها و دستگاه‌های مرتبط که کاربر نهایی نتایج تحقیقات هستند، می‌تواند به خوبی تسهیل‌گر ورود دانشگاهیان به صنعت و بازار سرمایه باشد.

محقق برجسته برق تصریح کرد: بزرگترین چالش پیش‌رو، عدم‌احساس نیاز صنعت به دانشگاه است. به عبارت بهتر، صنعت دغدغه علمی و تحقیقاتی ندارد و تنها به رفع مشکلات و چالش‌های خود در کوتاهترین زمان و با بالاترین کیفیت می‌اندیشد که البته نمی‌توان خرده‌ای به صنعت گرفت چرا که ذات بازار سرمایه چنین رفتاری را ایجاب می‌کند.

عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی‌ شریف خاطرنشان کرد: در کشورهای توسعه‌ یافته صنعت برای نوآوری و بهینه‌سازی در محصولات خود نیازمند تزریق اندیشه علمی از سوی دانشگاهیان است به همین دلیل ارتباط خود را با مراکز علمی-تحقیقاتی حفظ و مستحکم کرده و شرایط لازم برای انجام تحقیقات و در نهایت اثرگذاری علم در صنعت را به خوبی آماده کرده است اما در ایران به دلیل وارداتی‌ بودن صنعت، چنین گردونه‌ای وجود ندارد.

وی افزود: صنعت به محض احساس نیاز به راه‌حل ساده و گزینه‌ مطلوب خود یعنی «واردات» رجوع می‌کند و از این راه خود را ارتقاء می‌دهد. ناگفته نماند برقراری ارتباط با کشورهای پیشرفته جاذبه‌های مادی بسیاری نیز برای صاحبان صنایع دارد که کتمان‌ناشدنی است.

پرنیانی ادامه داد: از سوی دیگر دانشگاه نیز که بهره‌ خود را از صنعت پایین و ناچیز می‌بیند به سمت تحقیق و پژوهش روی موضوعات روز دنیا متمایل می‌شود و تلاش می‌کند حداقل عایدی خود را از انتشار مقاله کسب کند که البته در این روند نیز در بسیاری موارد دچار پراکندی و نظریه‌پردازی می‌شود.

محقق برجسته برق یادآور شد: نیازهای صنعت منحصر به تحقیق و پژوهش نیست؛ در برخی موارد نیازهای صنعت اجرایی و عملیاتی است که در این زمینه جامعه علمی رغبتی به حضور فعال ندارد. به عبارت دیگر دانشگاهیان عمدتاً از حضور در عرصه‌های عملیاتی و اجرایی مهندسی در صنعت پرهیز دارند که این موضوع تا حدودی به عدم‌ توانایی کافی آنها، باز می‌گردد.

وی پراکندگی موضوعات را یکی دیگر از عوامل کاربردی‌ نبودن تحقیقات دانشگاهی دانست و به پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان گفت: یکی از راه‌های جذب سرمایه و زمینه‌سازی برای اجرایی‌ شدن دستاوردهای دانشگاه در جامعه خاصه صنعت، هدف‌دارشدن و یکپارچه‌کردن موضوعات است. اگر موضوعات اولویت‌دار، جامعه هدف دانشگاهیان باشد و آنان بر اساس واقعیت‌های موجود، تلاش و توان خود را معطوف به حل آنها کنند، قطعاً می‌توانند کاربر و متقاضیان بسیاری را برای نتایج خود بیابند. البته حمایت از این قبیل پروژه‌ها و عدم‌ حمایت از پژوهش‌های غیرکاربردی، مشوق و ترغیب‌ کنندۀ خوبی برای جامعه دانشگاهی است تا به سمت تحقیقات کاربردی حرکت کنند.

عضو عیئت علمی دانشگاه صنعتی‌ شریف در ادامه با اشاره به موضوع اشتغال فارغ‌التحصیلان، اظهار داشت: اینکه همه دانش‌آموختگان دانشگاه، به عنوان عضو هیأت‌ علمی در دانشگاه استخدام شوند، در واقع «دور باطل ‌زدن» است. دانشگاه نیروی‌ انسانی متخصص برای جامعه تربیت می‌کند و در کنار آن عده‌ قلیلی نیز برای تربیت نسل‌های بعد در دانشگاه استخدام می‌شوند. دانش‌آموخته دانشگاه باید بر اساس توانمندی‌ها، داشته‌ها و دانسته‌های خود در اشتغالی مرتبط بکار گرفته شود تا بتواند گامی برای پیشرفت و توسعه کشور بردارد.

پرنیانی اظهار داشت: یکی از پیش‌نیازهای ورود دانش‌آموختگان به بازارکار، تعریف پروژه‌های عملی و کاربردی در دوران تحصیل است. متاسفانه در شرایط کنونی، دانشجو در طول دوران تحصیل مهارت‌های لازم برای ورود به فضای اشتغال را کسب نمی‌کند و از سوی دیگر پایان‌نامه‌ها و رساله‌ها نیز غالباً نظری بوده و قابلیت اجرایی ندارند. به همین دلیل دست دانش‌آموخته برای فعالیت در جامعه بسته است.

محقق برجسته برق اضافه کرد: پایان‌نامه‌ها و رساله‌های دانشگاهی فرصتی مغتنم است تا فرد خود را به بهترین شکل برای ورود به بازارکار آماده و افق‌های پیش‌رو را روشن کند. در این بین نباید از نقش نهادهای تسهیلگر مانند بنیاد ملی نخبگان غافل شد. فعالیت نظام‌مند این نهادها و حمایت واقعی از دانش‌آموختگان زمینه‌ساز اثرگذاری آنان خواهد بود.

وی خاطرنشان کرد: پرداخت پول نمی‌تواند دردی از دانش‌آموخته دوا کند. بهترین حمایت، مهارت‌افزایی و توانمندسازی است. به همین دلیل است که تسهیلاتی مانند پژوهش‌یاری، آموزش‌یاری، کمک‌هزینه پایان‌نامه و برگزاری استارتاپ‌ها بسیار اثربخش و مطابق با فضای دانشگاهی است. در این میان تسهیل پسادکتری، امکانی مطلوب برای دانش‌آموختگان‌ برتر است که می‌توانند با استفاده از آن قابلیت‌های عملیاتی خود را افزایش دهند و برای حضوری موفق در صنعت و یا اشتغال مرتبط با رشته تحصیلی، آماده کنند.

عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی‌ شریف در پایان یادآور شد: استفاده از تجربیات گذشته و همچنین بررسی دلایل موفقیت کشورهای دیگر، روند حرکتی کشور را تسریع خواهد کرد.