برخورد سهل‌انگارانه با مسئله اقتصادی جواب متضاد می‌دهد

به گزارش عطنا، عضو هیئت‌علمی دانشگاه علامه طباطبائی در ابتدای سخنان خود با بیان «متاسفانه در کشور ما آن‌هایی که حتی کارشناس خبره هستند و علم لازم را دارند نیز از تحلیل‌های علمی و واقعیت‌ها فرار می‌کنند. تفاوت توصیف و تبیین را می‌شود در دو دولت قبل و کنونی مشاهده کرد که دولت یازدهم همه مشکلات اقتصاد امروز را می‌گوید ولی وارد تبیین و تحلیل نمی‌شود» بحث خود را بر  پنج محور استوار دانست.

دکتر فرشاد مومنی درباره بخش اول بحث خود، اظهار داشت: ساختار نهادی کنونی در اقتصاد ایران شرایط را به مرز تهدیدآمیز کشانده است. مستند این مسئله ویژه‌نامه‌ای است که در اسفندماه 93 توسط سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی انتشار یافت.

مؤمنی ادامه داد: بخش دوم اینکه؛ این مسئله در تسخیر علم قرار دارد و به‌جای ترس و نگرانی ما باید به سمت یک برخورد اصولی مبتنی بر برنامه حرکت کنیم. بر اساس ارزیابی صورت گرفته هنوز پیچیدگی مسائل ما به حدی نیست که با استفاده از ظرفیت‌های دائمی موجود کشور نتوانیم مشکلات را برطرف کنیم.

وی درباره محور سوم بحث خود، بیان داشت: تأکید روی این مسئله است که عبور از این شرایط نه فقط وظیفه قوه مجریه به‌تنهایی بلکه مسئله کل نظام ملی است.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه علامه طباطبائی خاطرنشان کرد: واقعیت این است که اگرچه در دولت قبلی قوه مجریه فاجعه‌های بزرگی برای کشور ایجاد کرد اما آن فاجعه‌ها بدون پشتیبانی دستگاهی امکان‌پذیر نبود؛ بنابراین برای برون‌رفت از آن مسائل هم حتماً باید با یک رویکرد دستگاهی مبتنی بر برنامه مشخص فعالیت کرد و برنامه کاری به عنوان یک امر ملی داشته باشند.

دبیر این همایش ادامه داد: محور چهارم بحث این است که ما چه اسم آن وضعیت را افزایش توان مقاومت ملی یا افزایش توان رقابت اقتصاد ملی بگذاریم، مسئله اساسی به اعتبار شرایط پیچیده آن برنامه بوده که از عهده حل‌وفصل مسائل برمی‌آید یا خیر؟ و درنهایت با کل نظام حیات جمعی روبرو می‌شود.

مؤمنی گفت: هم اقتصاد مبتنی بر دانایی و هم اقتصاد مقاومتی مسئله کل نظام حیات جمعی است. توان مقاومت اقتصادی به‌صورت جزیره‌ای بالا نمی‌رود و باید به شکل متناسب و با همراهی‌های ساخت فرهنگی‌، سیاسی و اجتماعی آن را مطالبه کرد؛ بنابراین با رویکردهای موضعی، جزئی‌نگر و انتزاعی امکان برون‌رفت از وضع نامطلوب کنونی را نداریم.

وی در مورد محور پنجم مقاله‌اش، گفت: نکته پنجم که در واقع بدنه اصلی بحث را تشکیل می‌دهد، عبارت است از این‌که برای تحقق همه آن اهداف در زمینه توان مقاومت و رقابت، عدالت‌خواهی، دانایی محوری، میل به پیچیدگی اقتصادی و از این قبیل، تنها به شرطی امکان‌پذیر خواهد بود که ما مسئله تولید محوری را صرفاً یک امر انتزاعی اقتصادی ندانیم، بلکه به مثابه یک نظام حیات جمعی به آن نگاه کنیم.

مؤمنی درباره عمق فساد در اقتصاد ایران اظهار داشت: در سال 1384 سند چشم‌انداز توسعه ملی نوشته شد. در آن سند پیش‌بینی‌شده بود سالانه باید رشد 8 درصدی با صرف هزینه 5/16 میلیون دلار داشته باشیم. ده سال بعد یعنی در سال 94 وقتی‌که باز هم همان رشد 8 درصد مطالبه شد، گفتند که با وضع موجود برای رسیدن به آن 8 درصد، نیازمند 200 میلیون دلار هستیم که این نشان دهنده وضعیت اسفناک و عمق فساد در اقتصاد کشور است.

وی درباره سهم ایران در تولید ارزش افروزده در اقتصاد دانایی محور گفت: سهم ایران حتی از کشورهای صرفاً خام فروش هم کمتر است.

مؤمنی اذعان کرد: با تحلیل علمی می‌توانیم قبل از اتفاق ناجور و ندانم کاری‌های غیر کارشناسانه که کم هم نداشتیم، پیشگیری کنیم.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه علامه طباطبائی افزود: البته در کشور ما آن‌هایی که حتی کارشناس خبره هستند و علم لازم را دارند نیز از تحلیل‌های علمی و واقعیت‌ها فرار می‌کنند. تفاوت توصیف و تبیین را می‌شود در دو دولت قبل و کنونی مشاهده کرد که دولت یازدهم همه مشکلات اقتصاد امروز را می‌گوید ولی وارد تبیین و تحلیل نمی‌شود.

وی در پایان تاکید کرد: برخورد سهل‌انگارانه با مسئله اقتصادی جواب متضاد می‌دهد و لازم است به صورت جدی با آن روبرو شد.