در هیأت هنوز ارزش حضور کودک و مادرش به رسمیت شناخته نشده است

عطنا - مریم شادی دبیر علمی و محتوایی نشست‌های مهرواره هوای نو در نخستین روز از نشست‌های تخصصی برگزیدگان مهرواره هوای نو که در هتل ارم برگزار شد به ایراد سخنرانی پرداخت و اظهار داشت: در هر کارگاه این نشست یک موضوع در بوم زیست هیأت‌ها را مطرح کنیم تا زمینه رشد و پویایی جلسات اباعبدالله (ع) فراهم شود.

وی افزود: امروز اولین کارگاه آموزشی با موضوع هیأت و کودک با ارائه روح‌الله کریمی استاد دانشگاه علامه طباطبایی و نویسنده کتاب «حلقه کندوکاو اخلاقی تربیت اخلاقی در برنامه فلسفه برای کودکان» برگزار خواهد شد.

در ادامه روح الله کریمی مدرس دانشگاه علامه طباطبایی به ایراد سخنرانی پرداخت و اظهار داشت: یکی از ابر محافل تعلیم و تربیت دینی هیأت‌های مذهبی و تکیه گاه‌ها و مساجد و معابد است. مبانی نظریه این بحث متأثر از مبانی قرآنی و احادیثی است که به دست ما رسیده است. طبق صریح روایات؛ کودکان زینت هستند و زینت‌های خود را به مسجد ببرید.

وی افزود: حضور فرزند در مساجد و حسینیه‌ها می‌تواند زینت بخش این مکان‌ها باشد. در هیأت و مساجد هنوز ارزش حضور کودک و مادر کودک به رسمیت شناخته نشده است و جدی گرفته نمی‌شود و بارها دیده شده که حس بدی که بچه‌ها از مسؤولان مساجد می‌گیرند و این سوال مطرح می‌شود که تقدم کودک و بزرگسال کدام مقدم است. حضور کودک از چند لحاظ مهم است.

این مدرس دانشگاه ادامه داد: بچه‌ها بسیار پاک هستند و بیشتر اشک دارند و به خداوند نزدیک تر هستند از این رو باید به سراغ بچه‌ها رفت که پاک‌تر و به خدا نزدیک تر هستند. حفظ فطرت و حفظ پاکی کودک تا پایان عمر بهترین کار تربیتی است که برای کودک صورت گرفته است. از این رو کودکان مقدم هستند.

کریمی بیان کرد: در هیأت‌ها نباید کودکان شاهد خشونت و اخم باشند و سخنران باید مراقب باشد که با کودکان با نرمی رفتار شود و مداح نباید به گونه‌ای رفتار کند که برای نظم هیأت با کودکان با نامهربانی صحبت کنند.

وی با بیان اینکه تربیت فرزندان از بدو تولد آغاز می‌شود گفت: قرآن می‌فرماید ما شما را مرحله به مرحله آفریدیم و هر مرحله‌ای تربیتش فرق می‌کند که مرحله‌ای از تربیت از شکم مادر است؛ خوشبخت کسی است که از شکم مادر خوشبخت شود و مادری که با حالت بارداری در هیأت می‌نشیند چقدر مهم است که آرامش داشته باشد و محفل به گونه‌ای باشد که آسایش داشته باشد.

مدرس دانشگاه علامه طباطبایی بیان داشت: کودک در دو سال اول نیاز خاصی دارد و مهمترین نیاز آن امنیت است هیأت باید امنیت را برای کودکان مهیا کنند. کودکی که گریه می‌کند یکی از دلایلش احساس ناامنی است و مادر سنبل امنیت است. امسال در برخی هیأت‌ها دیدم که برای کودکان حسینیه و هیأت زدند تا کودکان را از مادر بگیرند و مادران راحت عزاداری کنند بهترین جایگاه و مکان امن آغوش مادر است احساس ناامنی را نباید با مجلس امام حسین همجوار کرد.

کریمی ادامه داد: آن کودکی را که دست به دست در هیأت و مجلس شیرخوارگان به دست مداح می‌دهند و آن کودک اشک می‌ریزد چون احساس ناامنی می‌کند باید از زاویه دید کودک هم به این قضیه نگاه کرد. صدای بلند گوها نباید احساس ناامنی برای کودک ایجاد کند. هیأت امام حسین باید امنیت را برای مادر و شیرخوارگان فراهم کند.

وی با بیان اینکه بعد از دو سال اول نیاز کودک استقلال است عنوان کرد: در دو سال دوم کودک درکی از بزرگسالی و محیط پیرامون ندارند و خود محور است. منیت کودک را در این سن باید به رسمیت شناخت. هیأت امام حسین برای دو سال دوم اگر می‌خواهد کار تربیتی کند باید استقلال آنان را به رسمیت بشناسد و کمترین مداخله را در کاری که انجام می‌دهند داشته باشد. کودکان در دو سال سوم بسیار جستجوگر می‌شوند و وقتی این رده سنی وارد هیأت می‌شوند به نگاه اکتفا نمی‌کنند و دوست دارند به هر چیزی دست بزنند. به بچه‌های چهار و تا شش سال نباید گفت بنشین چون آنان نمی‌توانند بنشینند. هیأت امام حسین در این رده سنی به این رده سنی مسؤولیت بدهند و بخواهند وقتی این سهم دهی صورت بگیرد در اصل به آنها شخصیت داده شده است.