ناگفته های یک فرمانده زن کُرد از جنگ با داعش +تصاویر

قبل از هر چیز از خطوط مقدم می گوید: ما اکنون در سلسله جبال مشرف بر رودخانه دجله قرار داریم که از ترکیه به عراق می ریزد.

عالیه نعمت به خط مقدم اشاره کرده و می گوید: داعش آن سوی رودخانه موضع گرفته و ما هم این سوی رودخانه موضع گرفته ایم، در مسیر فرار آنها پل موجود بر روی رودخانه فرات را از بین بردند تا ما نتوانیم به آنها حمله کنیم ولی نمی دانند روزی بر سر آنها خراب خواهیم شد.

فرمانده نیروهای زن کرد چنین ادامه می دهد: با خمپاره ۵۷ ما را هدف قرار می دهند و ما هم جواب می دهیم و فعلا در این نقطه هستیم تا ببینیم روند تحولات به کجا می رود.

عالیه نعمت از امکان ادامه پیش روی می گوید: روبروی ما جرابلس قرار دارد که یکی از مهمترین مناطق استقرار داعش به شمار می رود.

در مورد عدم حمله به جرابلس می پرسم و پاسخ می دهد: موضوع سیاسی است، با کنترل جرابلس تمام عقبه داعش با ترکیه قطع می شود که بزرگترین حامی آنهاست ولی در مسیر ما دهها روستای عربی را داریم که باید با احتیاط وارد این روستاها بشیم از سوی دیگر ادامه این حمله یک موضوع سیاسی هم هست که باید به لحاظ سیاسی شرایط حمله وجود داشته باشد وگرنه ما می توانیم در کمتر از یک ماه تروریستها را از این مناطق پاک کنیم.

عالیه نعمت برخورد بسیار نرم و مهربانانه ای با نیروهایش دارد و از حضور زنان در صفوف مبارزه می پرسم و می گوید: زنان بخش اساسی جامعه ما را تشکیل می دهند در گروهی چون داعش تنها یک رنگ و یک صدا وجود دارد در حالیکه حقیقت جوامع ما متفاوت است و ما رنگها و صداهای مختلف داریم، با حضور زنان در خطوط مقدم این فلسفه را از بین بردیم که زنان نمی توانند به مانند مردان حماسه آفرینی کنند.

وی اضافه می کند: در کوبانی ۶۰ درصد نیروهای ما زن بودند و فرماندهی نیروها هم یک زن بود و دیدید که چه به روی سیاه داعش آوردند،‌ ما می خواهیم به زنان در جامعه خود هویت دیگری ببخشیم. ‌امروز روز جنگ است و فردا هم برمی گردیم جامعه خود را می سازیم.

این فرمانده زن با انتقاد از مهاجرت گسترده جوانان سوری به خارج از کشور و بخصوص کردهای سوریه می گوید: این یک توطئه جهانی برای از بین بردن سوریه است، آنها می خواهند جامعه ما را خالی از سکنه کنند تا داعش حاکم شود، ‌آنها می خواهند هویت ما را بگیرند ولی می بینید همه جامعه ما مهاجران نیستند و زنان و مردانی هم هستند که اینجا با سیاهی می جنگند.

دست آخر هم ما را به صرف چایی دعوت کرد و ما را بدرقه می کند.