برخورد شتابزده و سطحی به نفع اسلامی شدن علوم انسانی نیست

وی اظهار داشت: این موضوع در قانون اساسی و در اسناد بالادستی نیز تبلور پیدا کرد و در چندین نوبت با فعالیت های مختلفی مانند وحدت حوزه و دانشگاه درخصوص اسلامی شدن علوم انسانی اقداماتی انجام شد.

وی افزود: وقتی عنوان اسلامی شدن به علوم انسانی داده می شود، ناظر بر اهدافی است که در اسناد بالادستی داریم. اگر به لحاظ علمی به این موضوع نگاه کنیم، این سوال مطرح می شود که آیا این موضوع با توجه به مباحث معرفت شناسی و روش شناسی علم مطرح است. به نظر من این موضوع قابل بحث است و موضوع اسلامی شدن علوم انسانی باید به گفتگو گذاشته شود و نظریات مختلف از سوی مخالفین و موافقین مطرح شود.

رئیس پژوهشکدهٔ علوم انسانی و اجتماعی با بیان اینکه من شخصا موافق اسلامی شدن علوم انسانی هستم، گفت: بررسی ضرورت اسلامی شدن یا نشدن علوم انسانی نیازمند برگزاری یگ گفتگوی ۲ جانبه است، اما اگر اسلامی شدن بخواهد در حد یک بخشنامه باقی بماند، شرایط و فضای لازم برای پرداختن به این موضوع فراهم نمی شود. نخبگان هم مشارکت نمی کنند و نتیجه ای حاصل نمی شود.

امیری تهرانی گفت: موضوع اسلامی شدن علوم انسانی به این معنی نیست که علومی که از غرب آمده را کلا کنار بگذاریم و یک علم جدید ابداع کنیم. یکی از مشکلات ما در نقد علوم انسانی و اجتماعی که آن را از غرب گرفته ایم، وجود نگاه سفید و سیاه است لذا باید آنچه را که با مبانی و فرهنگ تاریخ و تمدنی ما سازگار است، حفظ کنیم و هر آنچه ناسازگار است، تغییر دهیم.

وی گفت: باید نظریات علوم انسانی و اجتماعی غربی را با توجه به مبانی فکری، اسلامی و تمدنی نقد کرد اما باید توجه کرد که نباید برخورد شتابزده و یک سویه بر این فرایند غلبه کند که در این صورت عدم مداخله بهتر از برخورد سطحی و غیر روشمند است.