محمد دبیرمقدم، استاد زبان‌شناسی دانشگاه علامه طباطبائی

محمد دبير مقدم، زبان شناس و استاد دانشگاه، در سال ۱۳۳۲ در كاشان در خانواده اي متوسط به لحاظ طبقه اجتماعي و اقتصادي تولد يافت. ديپلم خود را به سال ۱۳۵۰ از دبيرستان مرآت دريافت كرد و همان سال وارد دانشگاه شد و سال ۱۳۵۴ دوره كارشناسي زبان و ادبيات انگليسي را پايان برد. بلافاصله در دوره كارشناسي ارشد دانشگاه تهران پذيرفته شد و سال ۱۳۵۶ موفق به دريافت مدرك كارشناسي ارشد زبان شناسي همگاني شد. سپس از سال۱۳۵۶ تا سال ۱۳۶۱ در دانشگاه ايلينوي آمريكا دوره كارشناسي ارشد و دكتراي زبان شناسي نظري را گذراند. سپس به ايران بازگشت و از آن زمان تاكنون در دانشگاه علامه طباطبايي به تدريس، تحقيق و راهنمايي دانشجويان زبان شناسي مشغول است. وی در تأسيس دوره هاي كارشناسي ارشد زبان و ادبيات انگليسي، دوره دكتراي آموزش زبان انگليسي، كارشناسي ارشد و سپس دكتراي زبان شناسي همگاني در دانشگاه علامه طباطبايي نقش به سزايي داشته است. دکتر دبیر مقدم در برگزاري هفت همايش تخصصي زبان شناسي در دانشگاه علامه طباطبايي نقش اساسی داشته و دبيري همايشهاي اول، سوم و پنجم  و هفتم را به عهده گرفته است. وی مدير گروه زبان انگليسي و زبان شناسي (دانشگاه تربيت مدرس) 1369-1367، مدير گروه زبان و ادبيات انگليسي (دانشگاه علامه طباطبايي) 1371-1369، مدير گروه زبان شناسي (دانشگاه علامه طباطبايي) 1376-1372، معاون پژوهشي دانشگاه علامه طباطبايي 1375-1372، عضو هيأت مميزه دانشگاه علامه طباطبايي (دو دوره)، عضو كميته تخصصي هيأت مميزه دانشگاه علامه طباطبايي (سه دوره)، عضو شورايعالي برنامه‌ريزي رشتة زبان شناسي (حدود پانزده سال)، رئيس گروه واژه‌گزيني زبان شناسي (فرهنگستان زبان و ادب فارسي) ، تاكنون- 1382، عضو كار گروه هيأت مميزه فرهنگستان زبان و ادب فارسي ، تاكنون – 1382، عضو شوراي واژه‌گزيني فرهنگستان زبان و ادب فارسي 1385 و مدير گروه زبان شناسي و آموزش زبان فارسي به غير فارسي زبانان اسفند 1385- تاكنون را در کارنامه علمی اجرایی خود دارد.

نخستين كتاب محمد دبير مقدم «زبان شناسي نظري، پيدايش و تكوين دستور زايشي»است. این کتاب در سال۱۳۷۹ جايزه كتاب سال جمهوري اسلامي ايران را از آن خود كرد و سال ۱۳۸۳ ويراست دوم آن به چاپ رسيد. كتاب حاظر حاصل بيش از دوازده سال تحقيق و كار علمي است، به توصيف عمده ترين رويكرد زباني در نيمه دوم قرن بيستم ميلادي و آغاز هزاره سوم پرداخته است. دستور زايشي مكتبي مسلط و غالب در زبان شناسي نظري امروز است و مجموعه اي از نظريه هاي زباني را كه جملگي بر دو باور فلسفي و زبان شناختي زير استوارند دربرمي گيرد: الف) برخي از ويژگي هاي زبان زيستي و فطري اند و از اين رو كودك هنگام تولد مجهز به آنهاست. ب) بارزترين جنبه زبان ساختار صوري و رياضي گونه آن است.

وی دارای 24 مقاله پژوهشی به زبان فارسی و انگلیسی ، 4 تالیف ، بیش از 30 سخنرانی داخلی و خارجی در سطح ملی و بین المللی است.