محمود بشیری، عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبایی در گفتوگو با ایکنا عنوان کرد: هر واقعه سیاسی که رخ میدهد در فرهنگ و ادب تاثیر مستقیم بر جا میگذارد. این ارتباط دوسویه است و مسائل ادبی نیز بر سیاست و اجتماع اثرگذار هستند.
بشیری با بیان اینکه این مسئله در شعر انقلاب نیز قابل صدق است، گفت: پس از پیروزی انقلاب با شکلگیری شعر و ادبیات انقلاب اسلامی مواجه شدیم. در این شعر به لحاظ فرم و شکل اتفاقاتی رخ داد که زبان، وزن و ظاهر شعر را تحت تاثیر قرار داد.
عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبایی افزود: با پیروزی انقلاب اسلامی با بروز اتفاقات تازهای در شعر روبه رو شدیم.
تولد قالبهای شعری تازه
وی توضیح داد: به عنوان نمونه میتوان به اشعار علی معلم اشاره کرد که شامل مثنوی با وزن و زبان و فخامت قصیده هستند که این رویکرد در پیش از پیروزی انقلاب اسلامی سابقه نداشت و نیز با مثنویهای کوتاهی در اشعار امثال احمد عزیزی روبه رو شدیم که به لحاظ زبانی مبتنی بر واژههای کوچه بازاری هستند.
بشیری افزود: از سوی دیگر از لحاظ محتوا با اتفاقات عمیقتری در حوزه معنا روبه رو شدیم به گونهای که شعر منزوی و خصوصی که خاص محفلهای روشنفکری بود صبغه انسانی و اسلامی خصوصاً شیعی به خود گرفت که با شعر پیش از انقلاب اسلامی تفاوت داشت.
بیرون آمدن شعر از انزوا
عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبایی گفت: با پیروزی انقلاب اسلامی شعر مردمی و متعهدانه شد و از انزوا بیرون آمد.
وی تصریح کرد: در دوره انقلاب اسلامی شعر به شدت کاربردی شد. به این معنا که بلافاصله پس از تولید در اختیار جامعه قرار گرفت و ساده و شعارگونه شد.
بشیری ادامه داد: از سوی دیگر وقوع انقلاب، روح امید، خودباوری و نگاه روشن به آینده را در جامعه بیدار کرد که این امید و شوق در سرودهها نیز حضور و تجلی یافت. نمودهای این روح امیدوارانه را در سرودههایی که با ردیف سحر، نور، امید، فجر، پرواز، طلوع، خورشید و ... در نخستین سال پیروزی انقلاب سروده شد، میتوان دید. حتی نام مجموعههای شعری گویای همین امید و اعتماد و روشنگری است. برای نمونه میتوان به مجموعه «تنفس صبح» از قیصر امینپور، «در مزرعه نور» و «تا ملاقات سحر» از محمدخلیل جمالی و «از آسمان سبز» سروده سلمان هراتی اشاره کرد.