«اخلاق و امر سياسي» عنوان نشستي بود که با سخنراني دکتر محمدجواد غلامرضاکاشي، استاد انديشه سياسي دانشگاه علامه طباطبايي، در انجمن ايراني اخلاق در علوم و فناوري برگزار شد. اين نشست که با حضور صاحبنظران و علاقهمندان به اين حوزه برگزار شد
استاد علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی در جمع فعالان اجتماعی سنت و مدرن را دو پایه جامعه دانست و جامعه ایران را یک «جامعه ترکیبی» نامید و گفت: جامعه مدنی ایران به پدیده مدرن مربوط است اما با سنت خصومتهایی دارد که اگر این گرهها و خصومتها برطرف نشود چیزی جلو نخواهد رفت.
امروز در این کشور، هیزمهای آماده اشتعال زیادند، اما از آنها هیچ تنوری برای هیچکس گرم نمیشود. منظور از گرم شدن تنور، تبدیلشدن اراده و خواست دولت به یک اراده مؤثر برای تغییر اوضاع، یا تولید یک اراده جمعی مؤثر برای فشار آوردن به دولت است.
مراسم بزرگداشت مرحوم محمدامین قانعیراد، استاد جامعهشناسی با عنوان «امین جامعهشناسی ایران» با حضور شهیندخت مولاوردی، ناصر فکوهی، حمیدرضا جلاییپور، مصطفی ملکیان، غلامرضاکاشی، داوری اردکانی و جمعی از مسئولان، دوستان و خانواده آن مرحوم در مرکز همایشهای کتابخانه ملی ایران برگزار شد.
سیاستگذاران میگویند، تلگرام محیطی ناامن است. توسط بیگانگان مدیریت میشود. بیایید یک فضای مجازی خودی بسازیم و ارتباطات خود را از طریق شبکههای داخلی و مطمئن مدیریت کنیم. خیلی حرف حسابی است اما چرا به گوش مردم نمیرود؟ چرا مردم استقبال نمیکنند؟ اصلاً چرا مردم پا سفت نمیکنند که این کار زودتر انجام شود تا از شر شبکهای که معلوم نیست مدیریت آن با کیست، رها شویم؟
استاد علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی: طبیعت و سیاست نمودار دو ساحت دوری و خطی حیات انسانیاند و هر یک آبستن حقیقتی. یکی با آزادی کامل روح نسبت دارد و دیگری با تعهد و قید. ما فراخوان شدهایم که در آستان هر دو حقیقت حاضر شویم. اگر چه هریک ساز و نوایی متعارض با دیگری دارد.
عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه علامهطباطبائی با بیان اینکه صورتبندی امید در جامعه ما تغییر کرده است گفت: منظومههای گفتاری از دهه 70 به بعد بازسازی شدند، منظومههای گفتاری، ارزشهای دینی را به بازار کسب و کار تبدیل کردند. جامعه در عرصه سیاسی نمیمیرد بلکه هویت فردی را در عرصه سیاسی آشکار میکند اما آشکارسازی معطوف به آینده، امیدبخش نیست.
برف میبارد. مردم خدا را شکر میکنند. از پشت این همه برف دشتها و گلستانهای پر گل و باغهای بارور از میوههای بهار را انتظار میکشند. سیاست و حکومت را در پرانتز مینهند، از این بازگشت به وضع طبیعیتر امور دلهاشان گشوده میشود. گویی طبیعت مثل آغوش گرم مادرانه، همه را به دامان خود کشیده است. دلها و ارواح و جانهای خسته فردی و جمعی را مینوازد. کاش این روزها صدا و سیمای جمهوری اسلامی، فقط بارش برف را نشان دهد. از هیچ مسئولی توضیحی نخواهد، خبر دیگری منتشر نکند و اجازه بدهد کمی نفس بکشیم
جامعه ما طی سه چهار دهه اخیر با «فوران امید» مواجه بوده است، امید وقتی فوران میکند، فرد اساساً چشم دوخته به دوردستها است و تصویری از آینده مطلوب خود ساخته است که با انقطاع کامل از وضع و اوضاع فعلی حاصل خواهد شد. فرد همه راز و رمز زندگی خود را پیوند داده با این آرزو و امید که از دیگران عقب نماند. فوران امید، حاصل وضعیتی است که گذشته معنای خود را از دست داده باشد، از زمان حال نیز چیزی به جا نمانده باشد الا سکویی برای پرش به فردا.
همه دریافتهاند، فرودستان و حاشیهنشینان واجد اهمیت سیاسیاند، درست مثل نیروهای سیاسی دهه چهل، که یکباره همه به دین رجوع کردند از دربار محمد رضاپهلوی تا نیروهای چپ و مارکسیست. چرا که رویدادهای سال 42 به همه نشان داده بود دین واجد اهمیت سیاسی است. اما چنانکه همه نتوانستند نمایندگان خوبی برای دینداران در دهه چهل و پنجاه باشند، امروز نیز، همه در احراز نمایندگی طبقات فرودست وضع برابری ندارند.
روشنفکر مسئول است که بر تب درونی یک تحقیر شده، نام نهد، آن را بر سر در عرصه عمومی بکوبد، دیگران را محاکمه کند، وجدانها را برانگیزد، و دردهای فردی شده را به مسئله جمعی بدل کند. نفس دیده شدن سبب میشود بر فشار فقر و بیکاری، آوار خرد کننده تحقیر نیز افزوده نشود.
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی گفت: امروز با شریعتی میتوانیم جامعه و خویشتن را به منزله یک هویت فرهنگی که قادر باشد ما را به یک الگوی زندگی قابل احترام برای وجدانهای انسانی رهنمود سازد، بازیابی کنیم. اگر بشریت این الگوی خاص ما را هم انتخاب نکند اما آن را به عنوان یک بدیل ارزشمند انسانی برگزیند و این رویه خوبی برای دوباره زنده کردن میراث دکتر شریعتی است.
ادبیات مارکسی و لنینی، با همان سیاق و دستگاه واژگانی قادر به فهم و توضیح وضعیت ما نیستند. دیگر کسی نمیتواند به انقلاب پرولتری در جهان امید ببندد. اینک اذهان خلاقی باید به میان آیند که تحولات اخیر را خوب تحلیل کنند و بتوانند حاشیههای بالنده جهان امروز را دریابند.
نظام سیاسی اینک موجودیت خود را وامدار وجود نیرومند این مای جمعی است. این مای جمعی به خودی خود سرشتی ایدئولوژیک ندارد. به خودی خود نه اسلامی است نه ایرانی است نه غربی، نه مدرن است نه سنتی. با این همه اسلام و ایرانیت و سنتی بودن و مدرن بودن، هر یک ذخائر و سرمایههایی برای تقویت این مای جمعی دارند. از یک قطره این سرمایهها هم نباید به سادگی گذشت.
دوره دوم مدرسه روش تحقیق پژوهشکده فرهنگپژوهی دانشگاه علامه طباطبائی با تدریس محمدجواد غلامرضاکاشی، عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی این دانشگاه در زمینه تحلیل گفتمان برگزار شد.
با خودم فکر میکنم میتوان در یک میدان ستیز خونین، و در شرایطی که هر کس گلوی دیگری را میفشارد، به طرفین منازعه گفت، دوستان یکدیگر را نکشید، بیایید گفتگو کنیم و حل منازعه کنیم. میتوان آنها را که روی هم کارد کشیدهاند ترغیب کرد کاردهاشان را تحویل دهند و سر هم فریاد بزنند.
همزمان با آغاز کارگاههای مدرسه روش تحقیق، فائز دینپرست، رئیس پژوهشکده فرهنگپژوهی دانشگاه علامه گفت: بهتر است سطح زبان انگلیسی دانشگاهیان ما تقویت شود، زیرا تنها مانع جدی که در بستر فعالیتهای بینالمللی دانشگاهیان میبینیم همین ضعف زبان انگلیسی است.
دوره دوم مدرسه روش تحقیق دانشگاه علامه طباطبائی به مدرت دو روز و با تدریس «ماری هلن پِیر » در پژوهشکده فرهنگ پژوهی این دانشگاه برگزار شد. در این کارگاه که به زبان انگلیسی و با حضور تعدادی از استادان و دانشجویان دانشگاه علامه برگزار شد، منطق کلی و مباحث مشترک مراحل مختلف یک پژوهش کیفی گردید.
