حسین پاینده با نگاهی به کتاب «دانشگاه، ارتباطات و توسعه ملی در ایران» مطرح کرد:
دانشگاه در کشور ما نتوانسته وظیفه خود در توسعه ملی را محقق کند
هیچ نقیصهای در برنامههای دانشگاههای ما، بهطور خاص در حوزه علوم انسانی، بارزتر از این نیست که این نظام آموزشی اساساً با هدف پروراندن ذهن تأملگرا برنامهریزی نشده است. وقتی اندیشه انتقادی مذموم تلقی شود، وقتی برملا کردن ضعفها و اشکالات به «ایراد گرفتن» تعبیر شود، نمیتوان انتظار داشت که دانشجو بیش از مطالب کلیشهای و ثابتی که استاد هر ترم بیهیچ تغییری به او و نسلهای بعد از او ارائه میدهد، به موضوعی بیندیشد.
ادامه مطلب