اولین نشست علمی «تعریف و توسعه گفتمان صنعت برق» به منظور گفتوگوی متخصصان حوزه علومانسانی با علوم مهندسی به همت پژوهشگاه نیرو و انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات دانشگاه تهران یکشنبه 23 مهر در سالن انجمنهای دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد و در آن مطرح شد که چطور میشود به مصرفکننده شخصی گفت که پرداختی شما برای قبضهای برق کمتر از هزینه تمام شده برای تولید آن است.
جلوی تلویزیون نشستهایم و به آن پرنده خوشبختی که روی شانههای آن هموطن نشسته فکر میکنیم. او ناباورانه میگوید نه! و ما میگوییم آره. او دوباره ناباورانه میگوید نه و ما میگوییم آره تا او بالاخره خبر را هضم کند. بعد هم بهره ما از این پول پاشی، حساب و کتاب کردنهای رایج است که: این 50 میلیون تومان یعنی چند ماه حقوق و دریافتی من؟
اولاً مصرفزدگی تالی یک نوع رابطه متقدمتر در ساحت جامعوی است که در چارچوب «مصرف و تولید انبوه» قابل معنا است یعنی جامعه باید به یک فرمی از مناسبات رسیده باشد تا آنگاه بتوان از مفهوم Consumer Society بحث کرد. به سخن دیگر، مصرف و تولید نوعی از مناسبات اعتباری ایجاد میکند که در خودِ زندگی طبیعی نیست و این همان فرمی از جامعه است که به آن «توسعه» میگویند.
نمیتوان از مدهای فراگیر، متنوع و دائماً متغیر پوشش و پیرایش در دورههای پیشامدرن نشانی یافت؛ مثلاً در قرون گذشته، در یک جامعه روستایی، این «سنت» و «عرف» بود که دستکم تا حد زیادی شیوه پوشش و پیرایش افراد را تعیین میکرد؛ طبیعی به نظر میرسید که افراد یک قشر خاص همگی رفتار و سیمای مشابهی داشته باشند. در دوره پیشامدرن، فردیت (تصمیمها و سلایق محقق شدنی فرد) بسیار کمتر از آنچه امروزه -ظاهراً یا واقعاً-مجال بروز یافته، وجود داشت.
