عضو مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور با اشاره به اینکه مرحوم قانعیراد متفکر نیست، او را یک پژوهشگر برجسته معرفی کرد و گفت: دکتر قانعیراد و دیگر روشنفکران با اینکه سعی میکنند به جامعه روشنگری دهند اما همه آنها پسینی هستند نه پیشینی؛ یعنی جامعه باید یک چیزی را امر اجتماعی کند و آن را بسازد و سپس جامعهشناس وارد عمل میشود.
استیون ویلیام هاوکینگ، کیهان شناس و فیزیکدان نظری برجسته بریتانیایی در واپسین روزهای عمرش در حالیکه در بستر بیماری بود، به همراه همکارش توماس هرتوگ (Thomas Hertog) فیزیکدان 42 ساله بلژیکی، یک مقاله با نام "یک خروج آرام از تورم درونی"(A Smooth Exit from Eternal Inflation) نوشت.
حکایت از آن دارد که علاوهبر سارینا و محمد، دو کودک خردسال کرمانشاهی در مناطق زلزلهزده که بنابر ادعای خانوادهشان بر اثر سرماخوردگی و از شدت سرما جان باختهاند، دو کودک و یک دختر نوجوان دیگر را نیز باید به این فهرست اضافه کرد.
دلایل نبود هویت برای افراد بسیار زیاد است، از ازدواجهای ثبت نشده بگیرید تا فرزندان حاصل از روابط نامشروع. تلخترین قسمت ماجرا آنجاست که برخی از مردگان استان سیستان و بلوچستان قطعا باید به صورت غیرقانونی دفن شوند تا خانوادهها بتوانند شناسنامه آنها را بفروشند یا اجاره دهند. سیستان و بلوچستان تنها استان کشور نیست که در برخی از روستاهای آن خانوادهها نسل در نسل شناسنامه ندارند و تعداد این افراد در استانهاي لرستان، كردستان، خوزستان و سيستان و بلوچستان بيشتر از ساير نقاط كشور است.
سبک زندگی افاغنه در «کن» متفاوت است. برخیها گوشه دنجی از باغها، به نگهبانی مشغولند و برخی دیگرهم بیرون باغها سرایدار، اما «کنیها» میگویند جای زندگی آنها در حاشیه بافتهای مسکونی است. جایی بین باغها و خانهها! اینجا را برخی «توتستانهای کن» هم مینامند. خانهها، اما نه از آجر و تیرآهن و خشت که از حلبیهای درب و داغان مغازه هاست. هرکه هرچه از دستش آمده از شیشه و چوب گرفته تا تکههای پارچه را روی هم سوارکرده و اسمش را گذاشته «خانه»! خانهها یا مجردیاند یا متأهلی، اما تعداد مجردها بیشتر از متأهل هاست.
این حادثه ٩ کشته و ٢٦ مجروح داشت و رئيس کل دادگستري استان فارس گفت: صدور مجوز حرکت در شب برای اتوبوس دانش آموزان اشتباه بود./ آیا تدوین آییننامه اردوهای دانشآموزی میتواند بازدارندگی داشته باشد؟/ برای چندمین بار است که حوادثی از این دست برای دانشآموزان و دانشجویان کشور رخ میدهد.
بیش از یک سال از مرگ عباس کیارستمی، فیلمساز برجسته ایرانی، میگذرد، مرگی که علت آن با اظهارنظرها، اخبار و شایعات متعدد قصور پزشکی آمیخته بود و هنوز هم گزارش شفاف و قانعکنندهای از برخی ابعاد پرونده پزشکی وجود ندارد اما رسانهها نیز میتوانند برای شفافیت این پرونده از «روزنامه نگاری تحقیقی» یاری بگیرند، شیوهای از روزنامه نگاری که در ایران مغفول مانده است.
هفته گذشته دانشگاه تهران، صحنه تلخی را به خود دید. یک دانشجوی 26 ساله قمی بعد از پرت شدن از طبقه چهارم ساختمان فنی این دانشگاه جان خود را از دست داد و احتمال خودکشی بودن آن جنجال زیادی در فضای رسانهای ایجاد کرد.
«اسمش مسعود بود. دانشجوی مهندسی شیمی دانشگاه تهران. یکی از هزاران نخبهای که با اشتیاق پا به دانشگاههای برتر میگذارند و با انزجار بیرون میآیند». این را دوستان مسعود محمدی میگویند، دانشجویی که دو روز قبل از طبقه چهارم یکی از ساختمانهای دانشگاه تهران پایین پرید و خودکشی کرد.
دکتر عباس اسدی گفت: متأسفانه امروزه ارزشهای جامعه در حال تغییر است، به این صورت که فضای مجازی به شدت تغییر ارزشها را تشدید کرده است؛ متأسفانه افراد به جای حضور در مجالس ترحیم از طریق تلگرام و پیامک ابراز همدردی میکنند و در این صورت اثرات اصلی از بین میرود و این ارزشها نمیتواند جایگزین ارزشهای قبلی شود.
«پریسای عزیزم جات اینجا خیلی خالیه. امیدوارم روحت در شادی و آرامش باشه.»، «برای رفتن تو خیلی زود بود دوست خوب و دوست داشتنی من. همیشه به یادت هستم.»، «گلهای زیبا همیشه زود پرپر میشوند. گل زیبای ما، در آرامش باشی.»، «پریسا جانم.... استیکر گریه»
