اعلامیه جهانی حقوق بشر در هفتادمین سالگرد تصویب آن توسط استادان برجسته حقوق ایران از منظر بینالمللی، اسلامی و نظام حقوقی ایران نقد و بررسی شد. امروز زمان مناسبی برای به یاد آوردن انسانهای بیگناهی است که حقوقشان پایمال شد.
استاد حقوق بینالملل ایران گفت: موانع زیادی بر سر راه اعمال و اجرای حقوق بشر قرار دارد و در مقابل همین حقوق حداقلی مقاومتهای بسیار زیادی وجود دارد و عدهای میخواهند به این مسئله خدشه وارد کنند. در حالی که اجرای اعلامیه جهانی حقوق بشر بسیار پرهزینه است و محصول تجربه غرب نیست بلکه اجماعی جهانی است.
استاد دانشکده روابط بینالملل وزارت امور خارجه گفت: دیدگاههای سنتی، تاریخی، مذهبی یا فرهنگی یک ملت نباید توجیهی برای نقض حقوق بشر قلمداد شود؛ زمانی که اعلام جهانی حقوق بشر نوشته شد از همه کشورها نمایندهای حضور داشت و موازین مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر صرفاً توسط غربیها نوشته نشده است.
عضو هیئت علمی گروه حقوق بینالملل دانشگاه علامه طباطبائی گفت: حقوق بشر بر تمامی عرصههای حقوق بینالملل سایه افکنده تا به آنجا که امروزه سخن از انسانی شدن حقوق بینالملل به میان آمده است. اعلامیه بیتردید یکی از منابع چشمههای فیاض حقوق بشر است و میتوان آن را قانون اساسی حقوق بشر دانست، از این رو برای قوانین اساسی کشورها در زمینه حقوق بشر الگویی است.
استاد گروه علوم سیاسی دانشگاه تهران اعلامیه جهانی حقوق بشر را با اعلامیه اسلامی حقوق بشر مقایسه کرد و به نقد فرهنگی، تاریخی، اجتماعی، فلسفی و حقوقی اعلامیه اسلامی حقوق بشر پرداخت.
پیشکسوت حقوق عمومی ایران به 4 اصل اساسی اعلامیه حقوق بشر اشاره کرد و گفت: این نشستها بهانهای است برای یادآوری کسانی که حقوقشان ضایع شده، در بند هستند و جان خود را از دست دادهاند.
نشست «دستاوردها و ناکامیهای ارتقای حقوق انسانی» به همت کمیسیون حقوق بشر اسلامی ایران به مناسبت روز جهانی حقوق بشر شنبه، 18 آذرماه با حضور حقوقدانان و دانشجویان در دانشکده حقوق دانشگاه تهران برگزار شد.
