این فیلم از یک ساختار خطی در زمان اجتناب میکند یعنی داستان از یک مقطعی در زمان شروع میشود. تداعیهای شخصیتها دائما ما را به گذشته برمیگرداند و شاید هیچ مفهومی به اندازه مفهوم گذشته در روانکاوی مهم نباشد. فرهاد یک بازتاب اسطورهای است به نوعی که در یک مثلث عشقی قرار میگیرد که رقیبش خسرو است.
