مطالب مرتبط با کلیدواژه

نیچه


داروین صبوری:

حیات برزخی نهاد ورزش

ما همان‌گونه معامله می‌کنیم که سیاست می‌ورزیم. نگاهمان به علم با نگاهمان به ازدواج چندان تفاوتی ندارد. شهرِ ما، خانه ماست، چراکه در هر دو میدان، یک الگوی مشترک حکم‌فرماست؛ پدر خرجمان را می‌دهد و مادر زباله‌های زیر پایمان را می‌روبد.

ادامه مطلب
در نشست «نیهیلیسم فعال و چشم انداز صلح» مطرح شد:

نیهیلیسم وضعیت کنونی ماست؛ ما گمشدگانیم

دانشیار دانشگاه علامه طباطبائی با اشاره به اینکه نیهیلیسم وضعیت کنونی ماست گفت: معنای خاص نیهیلیسم این است که ما احساسی از درد و رنج و مرارت نداریم.

ادامه مطلب
انسان از آنچه خیال می‌کند به خودش ناآگاه‌تر است؛

دریچه‌ای جدید در علوم اجتماعی

نیچه در یکی از نوشته‌هایش در تشریح انسان می‌گوید: «انسان موجودی تاریک و پیچیده است. خرگوش صحرایی را موجودی با هفت لایه می‌دانند اما در مقایسه با آن، انسان را باید با هفتاد برابر آن هفت لایه تصور کرد. آنقدر دارای لایه‌های مختلف است که هیچ‌گاه نمی‌توان گفت بله! توی واقعی این هستی. » و فروید نیز بر صحت این گفتار مهر تایید گذاشته است و در ادامه موجی که از اواسط قرن بیستم آغاز شده بود، انسان را موجودی تعبیر کرد که بر خلاف تصور خودش، بر خویشتن خویش ناآگاه است.

ادامه مطلب
بررسی تاريخی-انتقادی انديشه‌های نيچه در ايران؛

صوفی بی‌باك يا راوی غروب غرب

شناخت ايرانيان از نيچه هنوز به شناختی آكادميك با معيارهای جهانی تحقيق تبديل نشده است، هنوز بر آن اغراضي غيرآكادميك حاكم است، نيچه يا صرفا مردي بزرگ و هنرمند با رنج‌ها و رسوايي‌هاي بزرگ است يا عارف و صوفي بي‌باكي كه در طلب معشوق گم شده است يا نيهيليستي كه غروب غرب و كسوف معنوي آن را بشارت داده است.

ادامه مطلب
فلسفه سیاسی نیچه در گفت‌‌وگو با پروفسور هوگو دِروکن؛

«واپسین مرد» عوام‌فریب

به‌تازگی کتابی با عنوان «سیاست بزرگ نیچه» به قلم پروفسور هوگو دِروکن (Hugo Drochon)، استاد دانشگاه کمبریج انگلستان، از سوی انتشارات دانشگاه پرینستون انتشار یافته است که‌شان ایلینگ (Sean Illing)، نویسنده پایگاه خبری-تحلیلی وکس (Vox) امریکا، با نویسنده این اثر گفت‌وگویی انجام داده‌ است. پروفسور دِروکن با رویکرد نیچه‌ای به واکاوی فلسفی وقایع سیاسی سال 2017 می‌پردازد.

ادامه مطلب
علوم انسانی می‌تواند ما را تغییر دهد، اما این تغییر مستلزم تلاش و رنج و استقامت است؛

علوم انسانی به‌مثابۀ آب کرفس

این روزها به دانشجویان جوانِ رشته‌های علوم انسانی توصیه می‌کنند که هر متنی را، حتی کتاب‌های کلاسیک را، با نگاه انتقادی بخوانند. در نتیجه، گاهی با عباراتی مواجه می‌شویم مثل اینکه: «به نظر من کانت این مسئله را درست نفهمیده است» یا «من فکر می‌کنم افلاطون در این زمینه ساده‌لوح بوده است». چنین تعبیراتی خونِ کسانی را که به شیوۀ سنتی تحصیل کرده‌اند به جوش می‌آورد. آیا هر متنی را می‌شود برای لذت و تفنن خواند؟

ادامه مطلب