شگرد "نعل وارونه" و رسوایی "یک بام و دو هوا" در سیاست باکو در قبال تهران

عطنا - باکو اعلام کرد در حالی که به علت اینکه تهران را ناامن می داند و امیدی به ایران برای تامین امنیت سفارتخانه و کارکنان سفارت جمهوری آذربایجان در تهران ندارد، این سفارتخانه را تخلیه کرده است، کنسولگری جمهوری آذربایجان در تبریز بجای سفارت این جمهوری در تهران همچنان دایر است و پاسخگوی مراجعان خواهد بود! تناقض گویی آشکار در این تصمیم باکو کاملا روشن است. زیرا، اگر باکو اطمینان و اعتماد و امیدی به ایران برای تامین امنیت دیپلمات های جمهوری آذربایجان در تهران ندارد، چطور می تواند اعتماد و اطمینان و امید به ایران برای تامین امنیت دیپلماتهایش در تبریز داشته باشد؟! این تصمیم باکو به در واقع رسوایی "یک بام و دو هوا" را برای مقامات جمهوری آذربایجان به بار می آورد و نشان می دهد که خود الهام علی اف و خلف خلف اف ، معاون وزیر خارجه جمهوری آذربایجان که مدعی نبود امنیت در تهران برای دیپلمات های جمهوری آذربایجان شده اند، شخصا به این ادعای خود باور ندارند و اگر این ادعای خود را در خصوص غیرقابل اعتماد بودن ایران برای تامین امنیت دیپلمات ها باور داشتند، علی القاعده نمی توانستند کنسولگری جمهوری آذربایجان در تبریز را باز نگه دارند! تصمیم گیری الهام علی اف، رییس طایفه حاکم بر باکو در خصوص بسته شدن سفارتخانه جمهوری آذربایجان در تهران و دایر ماندن کنسولگری این جمهوری در تبریز نه تنها حاوی تناقضی آشکار است، بلکه حرکت های باکو و تصمیمات شخص الهام علی اف و سازمان امنیت دولتی جمهوری آذربایجان در خصوص تعطیل کردن سفارتخانه این کشور در تهران، نشاندهنده استفاده از شگرد "نعل وارونه" باکو برای گم کردن رد خود در قضیه حمله فردی به نام "یاسین حسین زاده"، تبعه ایران از اهالی شهر مرند به سفارت جمهوری آذربایجان است. زیرا، یاسین حسین زاده که همسری از شهروندان جمهوری آذربایجان دارد، به صراحت بیان کرده است که در نتیجه رفتارهای سفارت جمهوری آذربایجان در تهران در نامشخص نگه داشتن مکان حضور همسرش گلناره علی اوا پس از مراجعه به این سفارتخانه در حدود ده ماه پیش، تصمیم به حمله به این سفارتخانه برای آزاد کردن همسرش گرفته است. هنوز نه سفارت جمهوری آذربایجان در تهران و نه حکومت باکو اعم از وزارت امور خارجه یا ریاست جمهوری آذربایجان یا سازمان امنیت دولتی که در این ارتباط مطلع ترین مراکز ذیربط هستند، در خصوص اینکه خانم گلناره علی اوا، همسر یاسین حسین زاده چه زمانی به سفارت جمهوری آذربایجان در تهران مراجعه کرده و اینکه آیا از این سفارتخانه بازگشته است یا نه ، یا اینکه چطور به جمهوری آذربایجان سفر کرده است، هیچ گونه توضیحی ارایه نکرده اند. بخصوص که بنا به گفته دختر 14 ساله یاسین حسین زاده و گلناره علی اوا، این زن در جمهوری آذربایجان حضور دارد و با تلفن با فرزندانش صحبت می کند و چند روز قبل از واقعه حمله یاسین حسین زاده به سفارت جمهوری آذربایجان در تهران نیز بطور تلفنی با دخترش صحبت کرده است. اینکه چرا سفارت جمهوری آذربایجان در تهران در خصوص سوالات یاسین حسین زاده درباره گلناره علی اوا و بازگشتش به جمهوری آذربایجان چه پاسخی به او داده است، سکوت می کند، نشان می دهد که یا این سفارتخانه مسئولیت خود را در این خصوص درک نکرده یا به مسئولیت خود بی اعتنا بوده است و یا به دلایل مهمی سکوت را ترجیح داده است تا مطالب مهمی در این باره افشاء نشود.بخصوص که یاسین حسین زاده بیش از همه کارکنان سفارت جمهوری آذربایجان در تهران، با اورخان عسگروف، مسئول کارکنان امنیت و حفاظت این سفارتخانه در ارتباط بوده است که این دیپلمات باکو در تهران نیز ارتباط نزدیکی با سازمان امنیت دولتی جمهوری آذربایجان داشته است و قطعا طی دوره ده ماهه ای که یاسین حسین زاده برای حل مشکل همسرش به سفارت جمهوری آذربایجان در تهران تردد داشته است، اورخان عسگروف به عنوان مهره سازمان امنیت دولتی (د.ت.خ.) جمهوری آذربایجان در تهران اطلاعات زیادی را در خصوص این فرد کسب کرده و برای مقاصد سیاسی و شخصی و سازمانی خود از این اطلاعات بهره گرفته است. با توجه به وضعیت کلی جمهوری آذربایجان و رایج بودن کسب درآمد نامشروع از طریق رشوه گرفتن و سرکیسه کردن مراجعان به ادارات و سفارتخانه ها، نخستین گزینه ای که در رسانه های جمهوری آذربایجان در خصوص رابطه اورخان عسگروف، مقتول واقعه تیراندازی در سفارت با یاسین حسین زاده ، فرد مهاجمی که دنبال یافتن سرنخی از مکان حضور همسرش در سفارت جمهوری آذربایجان یا داخل این کشور بوده است، مطرح شده این است که اورخان عسگروف بارها در دیدارهایش با یاسین حسین زاده، به وی در خصوص کمک کردن به بازگشت همسرش به منزل وعده داده و حتی برای این منظور از یاسین حسین زاده پول نیز دریافت کرده است. اینکه در تصاویر حمله یاسین حسین زاده به سفارت جمهور آذربایجان نیزبه وضوح مشاهده می شود که یاسین حسین زاده بیش از هر کس دیگری در سفارت جمهوری آذربایجان در تهران، به دنبال شلیک به اورخان عسگروف، رییس حفاظت و امنیت سفارتخانه است نیز نشان می دهد که عداوت شخصی میان این دو نیز شکل گرفته بوده است. اما، اکنون به دلیل وقوع ماجرای تیراندازی در داخل سفارتخانه جمهوری آذربایجان در تهران طبیع است که این ماجرا از عداوت شخصی فراتر رفته است. زیرا، به نظر می رسد که اورخان عسگروف به عنوان مهره سازمان امنیت دولتی جمهوری آذربایجان (د.ت.خ.) در سفارت این کشور در تهران، ضمن تامین منافع شخصی خود از طریق دریافت پول از یاسین حسین زاده در ازای کمک برای یافتن همسرش، یاسین حسین زاده را بطور غیرمستقیم برای انجام عمل جنایتکارانه ضد سفارت جمهوری آذربایجان هدایت و مدیریت کرده است. این گزینه بخصوص در شرایطی که سازمان امنیت دولتی و مقامات عالی باکو طی ماه های اخیر دائم به دنبال یافتن گزک و بهانه ای برای اتهام زدن به ایران بوده اند، دارای اهمیت فراوانی است. همچنین با توجه به سوابق فراوان کاربرد شگرد "نعل وارونه" در اقدامات سازمان امنیت دولتی (د.ت.خ.) و سلف آن (ام.ت.ان.) در قتل مخالفان و تلاش برای گم شدن رد پای این سازمان با طرح اتهامات واهی به ایران، روشن است که در قضیه تیراندازی در سفارت جمهوری آذربایجان در تهران نیز از همین شگرد استفاده شده است. از جمله سوابق کاربرد شگرد "نعل وارونه" سازمان امنیت دولتی جمهوری آذربایجان ضد ایران، قتل ضیاء بنیادوف، از روشنفکران تالش را که توانسته بود تا معاونت حزب حاکم نیز صعود کند، ولی نهایتا مغضوب حیدر علی اف واقع شده بود، می توان یادآوری کرد که سازمان امنیت دولتی جمهوری آذربایجان تلاش کرد با صحنه سازی، این قتل را به ایران نسبت دهد، اما پس از گذشت سال ها مشخص شد که این جنایت مشخصا براساس سناریوی سازمان امنیت دولتی جمهوری آذربایجان و برای حذف یکی از رقبای اصلی حیدر علی اف طراحی و اجرا شده بود و اتهام زدن به ایران، هم برای گم کردن رد سازمان امنیت دولتی جمهوری آذربایجان و هم برای بدبین کردن مردم این کشور به ایران در دستور کار مقامات باکو قرار گرفته بود. اکنون نیز به نظر می رسد تقلّای شدید باکو برای متهم کردن ایران در قضیه تیراندازی در سفارت جمهوری آذربایجان در تهران، برای گم کردن رد سازمان امنیت دولتی (د.ت.خ.) در این ماجراست و اتهام زدن های باکو به تهران، در واقع "نعل وارونه زدن" توسط باکو است تا رد پای اسب باکو در این ماجرا مشخص نشود. علاوه بر این، باید توجه داشت که اگر د.ت.خ. در ماجرای تیراندازی در سفارت جمهوری آذربایجان در تهران نقش دارد که با توجه به نقش اورخان عسگروف، مقتول این حادثه در این واقعه ، تقریبا مسجّل است که د.ت.خ. نیز در این ماجرا نقش دارد و از مطلع ترین مراکز بوده است، بدیهی است که موساد اسراییل نیز با توجه به اشراف کاملی که بر فعالیت های ماموران د.ت.خ. در مکان مهمی همچون سفارت جمهوری آذربایجان در تهران دارد، نقش و کارگردانی موساد در این قضیه نیز قابل تامل و توجه است. زیرا، اطلاعات موثق حاکی از این است که موساد از مراکز و نمایندگی های جمهوری آذربایجان در ایران به عنوان پوششی برای فعالیت های جاسوسی خود در ایران استفاده می کند و در سال های گذشته نیز استفاده موساد از نمایندگی شرکت هواپیمایی "آذال" جمهوری آذربایجان به عنوان پوششی برای کارگذاشتن ابزار شنود در تهران در نزدیکی یکی از مهمترین مراکز تصمیم گیری و نظارتی جمهوری اسلامی ایران کشف و فاش شده بود. قطعا سفارتخانه جمهوری آذربایجان در تهران و بخش امنیتی این سفارت نیز از جمله پوشش های موساد برای جمع آوری اطلاعات در تهران و احیانا اجرای طرح ها و دسیسه های موساد ضد ایران بوده است. دسیسه "جان به لب کردن" یاسین حسین زاده برای حمله به سفارت جمهوری آذربایجان در تهران به منظور بدنام کردن ایران و لکه دار کردن احساس مسئولیت دولت ایران در تامین امنیت سفارت جمهوری آذربایجان و سپس ایجاد بحران در روابط این جمهوری با ایران که همواره از اهداف اسراییل بوده نیز از مواردی است که باید بررسی شود. بخصوص که بیشترین سود و منفعت بروز بحران و وخامت در روابط باکو با تهران نصیب رژیم صهیونیستی شده است که اکنون خود را در کشیدن جمهوری آذربایجان به زیر سلطه پیروز می داند و به همین خاطر برای ایران زجزخوانی می کند. اما، با توجه به اینکه مردم جمهوری آذربایجان سابقه ذهنی زیادی درباره این نوع دسیسه های رژیم صهیونیستی در جمهوری آذربایجان برای ضربه زدن به روابط این کشور با ایران دارند، به نظر می رسد این بار نیز دسیسه موساد برای برهم زدن روابط جمهوری آذربایجان با ایران و نیز "نعل وارونه زدن" سازمان امنیت دولتی جمهوری آذربایجان برای گم کردن رد خود و متهم کردن ایران نخواهد توانست بدبینی ماندگاری در اذهان مردم آذربایجان درباره ایران ایجاد کند.

نویسنده: برهان حشمتی