از رخت عزای فقرا در ايران تا رقص پای اغنیای واكسن زده در ارمنستان

عطنا – اگر تا همین چند ماه پیش موضوع شکاف طبقاتی در ایران مربوط به تفاوت محل زیست، خودرو، خوراک، پوشاک و سفرهای خارجی و تفریحات بود، حالا با روند کند واکسیناسیون کرونا، تبدیل به امکان بقا و زنده ماندن شده است. آنها که از تمکن مالی برخوردارند به ارمنستان می روند و واکسن می زنند و آنها که توان مالی پایینی دارند باید در استرس مرگ برای خود و عزیزانشان بمانند تا شاید روزی نوبت واکسن آنها هم فرا برسد.
 
موج پنجم كرونا هم رسيد. می‌شود گفت ديگر همه جوره طعم كرونا را از انگليسی و هندی گرفته تا آفريقايی و برزيلی چشيده ايم. كمتر كسی است كه اطرافيانش حداقل يك بار به اين ويروس مرگبار مبتلا نشده باشد. جوان‌ترها، عزيزان كهنسال و ميان سالشان را در قرنطينه خانگی نگه می‌دارند به اميد روزی كه همه گيری ريشه كن شود. حوصله كودكان در خانه سر رفته است و والدين مستاصل از روند ادامه دار بسته بودن مدارس. در اين ميان بسیاری چشم انتظار روزی هستند كه نوبت واكسن شان از راه برسد.
 
اما این صبر و انتظار برای همه مردم ایران مصداق پیدا نمی کند؛ چرا که ثروتمندان و آنها که از تمکن مالی خوبی برخوردارند راه دیگری در پیش گرفته اند. این روزها وقتي صحبت از «ارمنستان» می شود ديگر ياد مجسمه معروف «مادر» نمی افتيم. اين روزها نام ارمنستان در ایران، با واكسن گره خورده است. در حالی که چندی پيش، ارمنستان درگير جنگ با آذربايجان بود و اين اتفاق به گردشگری اين كشور لطمه وارد كرد، حالا با حربه واکسن رایگان کرونا به جذب توريست می پردازد. ايروان دو ميليون دوز واكسن كرونا براي گردشگران در نظر گرفته و خيل جمعيت ايرانیِ در حسرت واكسن، بيش از همه به استقبال اين طرح رفته اند.
 
ليلا زنی 39 ساله است و يك پسر 10 دارد. او می گويد: «اگر قرار باشد از مهرماه پسرم به مدرسه برود نمی توانم بدون اينكه خودم و همسرم واكسن زده باشم چنين ريسكی كنم و او را به مدرسه بفرستم. از طرفی من و همسرم نمی دانستيم تا چه زمانی بايد در ايران صبر كنيم تا نوبت تزريق واكسنمان شود. پسرمان هر چقدر هم در مدرسه رعايت كند باز هم بچه است و ممكن است ناقل ويروس شود و خانواده را درگير كند. از اين جهت نتوانستيم صبر كنيم و به ارمنستان رفتيم تا واكسينه شويم. اتفاق خوب و غير منتظره اين سفر، تزريق واكسن به پسرم بود.»
 
وعده های بی نتيجه‌ تزريق واكسن در ايران، جمعيت زیادی را از دريافت علاجِ كرونا نااميد كرده است. آن ها می گويند تا نوبتمان شود ممكن است هزار اتفاق برايمان بيفتد. كار و زندگی و ارتباط با مردم را كه نمی شود رها كرد.
 
روح الله لطيفی، سخنگوی گمرك گفته است كه تنها از اول تا بيست و ششم تير، 14 هزار و چهار نفر به ارمنستان سفر كرده اند. او مي گويد 10 هزار نفر از مسافران، از مرز زمينی «نوردوز» وارد این کشور شده اند.
 
امير، يكي از آن 10 هزار نفری است كه با دوستانش در همين ماه از راه زمينی به ارمنستان سفر كرده است. او می گويد: ‌«جمعيت زيادی از ايران راهی ارمنستان شده اند. براي امثال من كه فقط به قصد تزريق واكسن به ارمنستان رفته بوديم اين سفر هزينه زيادی روي دستمان نگذاشت و پس از تزريق واكسن سريعا برگشتيم. ما حق انتخاب واكسن داشتيم؛ سينوفارم، فايزر، آسترازنكا و اسپوتنيك. به انتخاب خودمان به طور رايگان آسترازنكا تزريق شد.»
 
سفر يك خانواده سه نفره به ارمنستان چند؟
سفير ارمنستان در تهران اعلام كرده از 24 تیر تنها كسانی می توانند واكسينه شوند كه بيش از 10 روز در اين كشور اقامت داشته باشند.
 
با اين شرایط اگر يك خانواده سه نفره بخواهد با تور هوايی به ارمنستان سفر كند و در يك هتل سه ستاره اقامت داشته باشد چقدر بايد هزينه كند؟
 
مدیر يك آژانس مسافرتی به عطنا می گوید با توجه به بالا و پايين شدن قيمت ها دقيقا مشخص نيست؛ اما حدودا نفری 10 ميليون تومان هزينه اين سفر می شود. همچنين با توجه به اينكه الزام حضور 10 روزه در اين كشور پابرجاست، مشخص نيست دقيقا چه روزی واكسيناسيون انجام می شود.

شكاف طبقاتی فقط سفره نان را كوچك نكرد
در روزهای اخیر کلیپی در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود که ایرانی هایی را نشان می دهد که بعد از زدن واکسن کرونا در ارمنستان در حال شادی و پایکوبی هستند. البته هیچ کس نمی تواند بر آنها خرده بگیرد، چراکه دارندگی و برازندگی. اما آن هايی كه ماندند چه؟ آن هايی كه ماندند همچنان چشم انتظار عمل به وعده های مسئولين هستند.
 
اگر به گفته مسئولين وزارت بهداشت روزانه 400 هزار دوز واكسن تزريق شود، تقريبا 200 روز زمان می برد تا كل جمعيت ايران واكسينه شوند. اين يعنی جمعيت 25 ميليونی زير خط فقر و همچنين طبقه متوسط جامعه، گرفتار عواقب كم كاری نظام مدیریتی و بهداشتی كشور هستند.
 
از آن طرف با شرایط کرونایی و تعطیلی یا محدودیت برای برخی مشاغل، سفره نان كه كوچك شود، جايي براي دغدغه بهداشت نمی ماند. هر روز تخت های بيمارستان ها پر می شوند و خالی نه؛ مگر اينكه عزيزی از دنيا برود. هر روز رنگ شهرها قرمز می شوند و سفيد نه.
 
عده ای به تور واكسن می روند تا حق زندگی شان را پس بگيرند و عده ای وارد جاده بی بازگشت مرگ می شوند و جان می دهند.
 
در حال حاضر ايران در رتبه 144 تزريق واكسن در جهان است. قائدتا اين جايگاه مطلوبی نيست و بايد در جهت سرعت بخشيدن به روند واكسيناسيون اقدامات جدی صورت گيرد.
 
بازوهای كمكی را دريابيد
در این شرایط اما سرمايه گذاران بخش خصوصی خواهان همكاری با وزارت بهداشت براي واردات واكسن هستند و از عدم پاسخگويی مسئولين نالان. آن ها صدای اعتراضشان را در فضای مجازی بلند كرده اند تا شايد به گوش مسئولی برسد.
 
مسئولين وزارت بهداشت معتقدند عدالت يا بايد براي همه باشد يا هيچ‌كس. به اين معنا كه واردكنندگان فكر تزریق واکسن با قیمت های بالا را از سرشان بيرون كنند. اما عده ای قادر به واردات واكسن هستند و اتفاقا می خواهند واكسن های وارداتی را در چرخه سيستم واكسيناسيون وزارت بهداشت و مبتنی بر اولويت ها تزريق كنند.
 
در يكي از همين پيام های اعتراض توييتری، كيانوش جهانپور، سخنگوی سازمان غذا و دارو به فردی كه برای واردات واكسن از نماينده آسترازنكا در آلمان اعلام آمادگی كرده بود گفت:‌ «مثل بقيه موارد لطفا مدارك مربوطه را به سازمان غذا و دارو ارائه كنيد.» مداركی كه به گفته شخص موردنظر، مستقيما از طرف نماينده آلمان برای سازمان غذا و دارو ايميل شده است؛ اما دريغ از يك پاسخ!
 
اگر مسئولين به فكر پيشگیری از رانت و سوءاستفاده در حوزه واردات واكسن هستند، شاید بهتر باشد به جای مسدود كردن مسير واردات كالايی كه مستقيما با جان انسان ها سر و كار دارد، زمينه های رانت خواری و تخطی از موقعيت را فراهم آورند و به اينگونه درخواست ها سريع تر رسيدگی کنند.
 
بی تدبیری و عدم رسیدگی به موقع مسئولین به این درخواست ها، به جای واکسن، ناامیدی را به جامعه تزریق می کند تا جایی که متمولان راهی سفرهای خارجی می شوند و فقرا بی رمق تر از همیشه منتظر وعده دوباره بالادستی ها می مانند.