در مراسم قدردانی از مهندس لطف‌الله میثمی بیان شد:

روزنامه‌نگاری هرچقدر از سیاست فاصله می‌گیرد، به دانش و مهارت نزدیک‌تر می‌شود

۲۰ مرداد ۱۳۹۵ | ۲۱:۰۳ کد : ۱۱۳۵۶ جامعه و فرهنگ جامعه
تعداد بازدید:۳
دکتر هادی خانیکی در مراسم قدردانی از مهندس لطف‌الله میثمی؛ فعال سیاسی و مدیر مسئول نشریه «چشم انداز ایران» که ۱۷مرداد 95 به همت «انجمن دفاع از آزادی مطبوعات» در ساختمان این نشریه برگزار شد، به ایراد سخنرانی پرداخت.


دکتر هادی خانیکی در مراسم قدردانی از مهندس لطف‌الله میثمی؛ فعال سیاسی و مدیر مسئول نشریه «چشم انداز ایران» که ۱۷مرداد 95 به همت «انجمن دفاع از آزادی مطبوعات» در ساختمان این نشریه برگزار شد، به ایراد سخنرانی پرداخت.


به گزارش عطنا به نقل از کانال تلگرامی دکتر خانیکی، او در این مراسم گفت: «به‌دور از فاصله نسلی و کنش‌گری، برای نکوداشت کسی گرد هم آمده‌ایم که خود، نماد کم‌کردن فاصله‌هاست. یکی از این فاصله‌ها که امروز می‌توانیم راجع ‌به آن حرف بزنیم، فاصله روزنامه‌نگاری و سیاست است؛ روزنامه‌نگاری پیشه و هنری محسوب می‌شود که هرچقدر از سیاست فاصله می‌گیرد، بیشتر به دانش و مهارت نزدیک می‌شود، سیاست هم گریزان است از عالم روزنامه‌نگاری‌ای که همه‌چیز را سطحی و درخور تفسیرهای عوامانه می‌بیند.


وی با بیان این که همیشه در کلاس درس از دانشجویان می‌پرسم اولین دکترای روزنامه‌نگاری در ایران متعلق به چه کسی است، گفت: «این فرد کسی نیست جز دکتر حسین فاطمی که در «باختر امروز» با دانش جدید کار می‌کرد. شاید کسی باور نکند فاطمی کسی بود که هم وزیر خارجه بود و هم سردبیر یک روزنامه انتقادی.


وقتی کسی مانند حسين فاطمی توانسته از تحریریه مطبوعات به‌ عنوان خبرنگار به دنیای سیاست هم برود، به این دلیل موفق است که توانسته این‌ها را با سهولت در فهم روزنامه‌نگارانه جلو ببرد. شهید حسن باقری هم تنها کسی از فرماندهان جنگ است که همه‌چیز را در جنگ ثبت و ضبط کرده و این به دلیل این است که او کار خود را از خبرنگاری شروع کرد.


او افزود: اگر به میثمی نگاه کنیم، می‌بینیم او هم عرصه‌هایی را درنوردیده که همه روزنامه‌نگارها و سیاسیون انقلابی طی نکرده‌اند. میثمی مراحل مختلف مبارزه را پشت سر گذاشته، اما درعین‌حال در هیچ‌کدام از آن‌ها گرفتار نشده است. اگر به وضعیت زندگی و جسمی‌اش دقت کنیم می‌بینیم از عناصر ابتدایی یک روزنامه‌نگار محروم است؛ اما از بقیه، مسائل را واقعی‌تر و روشن‌تر می‌بیند و این انجمن به‌درستی او را انتخاب کرده و او شایسته قلم طلایی است.


خانیکی در پایان گفت: زمانی در زندان سرود «سر کوچه کمینه، مجاهد پرکینه» را می‌خواندند، میثمی از مجاهد پرکینه عبور کرد و این مسیر طولانی و سختی است. او همیشه امیدوار است، بی‌ابزار کار کرده، آرمان داشته، بی‌چش‌مداشت کار کرده، ناامید نبوده و همیشه بااخلاق و اهل تفهم بوده است.


اخبار مرتبط


نظر شما :