روزنامه‌نگاری به من فرصت داد کنجکاوی را بیاموزم

حالا که نمایشگاه مطبوعات دایر است و احتمالا شما از این فرصت برای طرح چنین پرسشی استفاده کرده‌اید، مخاطبان رسانه‌ها هم فرصتی خواهند داشت تا با مراجعه به نمایشگاه،؛ بیایند، ما را ببینند، ما را بشنوند، ما را دریابند و شاید همین دیدوبازدید، فرصت یک بازبینی دوباره را برای دو سوی این رابطه فراهم کند

به گزارش عطنا، فریدون صدیقی، روزنامه‌نگار و مدرس دانشگاه یادداشتی درباره روزنامه‌نگاری به مناسبت نمایشگاه مطبوعات در روزنامه شرق منتشر کرده است که متن آن را با هم می‌خوانیم:

تابه‌حال فکر نکرده‌ام که اگر روزنامه‌نگار نمی‌شدم، قرار بود چه شغلی را انتخاب کنم؛ راننده پراید یا مهندس یک شرکت؟ شاید همین فکرنکردن به یک شغل دیگر، دلیل ناگفتنیِ رضایتم از جایی باشد که در آن قرار دارم، اما خشنودم از اینکه روزنامه‌نگارم، خشنودم به جهانی وارد شدم که به من کمک می‌کند به درک و دریافتی تازه برسم و نگاه تحلیلی‌تری نسبت به دنیای پیرامونم داشته باشم. خوشحالم که روزنامه‌نگاری به من فرصت داد کنجکاوی را بیاموزم و با تأنی و تأمل به پدیده‌های اطرافم بنگرم و اگر فرصتی دست داد، در انتقال تجربه‌ها و دانش‌افزایی در جامعه‌ام قدمی بردارم. در این مسیر، کوچکی یا بزرگی قدم مهم نیست، مهم این است که مسافتی از راه طی شود و رسانه با آنچه که رسالت خود تعریف می‌کند، در این راه، همراه مخاطب باشد. قطعا که رضایتم از روزنامه‌نگاربودن، یک رضایت نسبی است، نه به این خاطر که به تمام آرزوهایم رسیده‌ام بلکه به این خاطر که امیدوارم حضور در کار رسانه، این نتیجه را به بار آورده باشد که مخاطب رسانه‌ها، با درایت بیشتری به سمت درک و فهم رویدادهای اطرافش برود و اگر این‌طور شده باشد، خرسندی بزرگی از آن من خواهد بود.

حالا که نمایشگاه مطبوعات دایر است و احتمالا شما از این فرصت برای طرح چنین پرسشی استفاده کرده‌اید، مخاطبان رسانه‌ها هم فرصتی خواهند داشت تا با مراجعه به نمایشگاه،؛ بیایند، ما را ببینند، ما را بشنوند، ما را دریابند و شاید همین دیدوبازدید، فرصت یک بازبینی دوباره را برای دو سوی این رابطه فراهم کند؛ در یک‌سو، روزنامه‌نگاران که باید در این روزها، گوش شنوایی برای نقد و نظرها و احتمالا حرف‌وحدیث‌های مخاطبانشان داشته باشند و از سوی دیگر، مردم که با حضور در نمایشگاه، این فرصت را خصوصا برای رسانه‌های مکتوب ایجاد می‌کنند که برای بهبود این رابطه راهکارهایی تازه‌تر بیابند. در پایان، شاید فقط یک آرزو باقی مانده باشد؛ آرزو می‌کنم فضای رسانه‌ای ما، فضایی مساعدتر و مهربان‌تر و کاراتر از همیشه باشد.